Konu sahibi olarak Sayın ADAM ın yazdığım mesajlara karşı tolerans göstereceğini bildiğimden ve buna inandığımdan aldığım
cesaretle konuyu okuyanlar açısından bir katkıda bulunmak istiyorum.
Bu yazıyı okurken bilmediğim konularda yaptığım araştırmaların sonuçlarını aktarmak en azından benim gibi konu hakkında bilgisi olmayanlar için zaman tasarrufu sağlayacaktır.
(Eğer Sayın ADAM konu bütünlüğünü bozduğuma dair herhangi bir kanaati olursa konu sahibi olarak kendisinin isteklerini yerine getireceğimi bildirmek istiyorum.)
__________________________________________________
CEMİL SENA ONGUR
(1894 – 15 Nisan 1981): Yazar. Konya-Seydişehir'de doğdu. İlk öğrenimine Halip'te başladı. Kilis Rüşdiyesinde ve İstanbul Sultanîsinde okudu. İstanbul Darulfünûnu Edebiyat Fakültesi (1916) ve Paris'te Sorbonne Üniversitesi (1927) felsefe bölümlerini bitirdi. Anadolu'nun çeşitli yerlerinde ve İstanbul'da Haydarpaşa, Çamlıca ve Galatasaray liselerinde felsefe, sosyoloji ve pedegoji okuttu. İstanbul'da öldü.
Ders kitapları yazdı; roman, deneme, inceleme, monografi dallarında eserler verdi. Çeviriler yaptı.
Eserleri : Umumi Usul-i Tedris (1925), Hususi Tedris Usulleri (1930), Ameli Tedris Usulleri (1930), Estetik (1931), İlk ve Orta Tedrisatta Hususi Tedris Usulleri (1932), Allah Fikrinin Tekâmülü (1934), Mufassal Umumi Tedris Usulleri (1935), Felsefe ve İçtimaiyat Notları (1935), Ruhi Mucizeler (1935), Psikoloji Dersleri (1936), Felsefe ve İçtimaiyat Notları (1936), Yeni Kadın (1937), Filozofi (1937), Büyük Adam Olmak (1940), Buda ve Konfiçyus (1941), Felsefe ve sosyoloji (1943), Yahya Kemal : Eserleri ve Şahsiyeti (1945), Mehmet Âkif: Hayatı, Eseğrleri ve İdealleri (1947), Sanat Sistemleri ve Ahmet Haşim'in Sembolizmi (1947), Saadet Yolları (1948), İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi (1949), Meşhur Filozoflar (1950), İnsan Ruhu Ebedî midir?(1951), Ahuramazda Böyle Dedi (1960), Büyük Filozoflar Ansiklopedisi (4 cilt, 1957-1966, 1970), Hz. Muhammed'in Felsefesi (1967), İnsanlar ve Ahlâklar (1970), Tanrı Anlayışı (1978).
(Kaynak :
http://www.yasamoykusu.com/biyografi-549-Cemil_Sena_Ongun )
ZERDÜŞTLÜK :
Zerdüştlük, Zerdüştçülük, Zerdüştilik, Mecusilik, Mazdayasna, dünyanın eski tek tanrılı dinlerinden biri. Zerdüştlüğü dualist bir din olarak algılayan batılı bilim adamları da olmuştur. Bu dine inanlar beden öldükten sonra dirilip Ahura Mazda'nın huzuruna çıkacağına ve orada sorgulanacaklarına inanırlar. Yaklaşık 3.500 yıl önce Zerdüşt tarafından İran'da kurulmuştur. M.Ö 600 ve M.S 650 yılları arası Pers İmparatorluğu'nun resmi dini olmuştur.İranlılar,Kürtler,Persler ve bir kısım Ermeniler'in müslümanlıktan önceki dini olarak bilinir. Günümüzde Zerdüştlüğe dünya çapında inananların sayısının 250,000 civarında olduğu tahmin edilmektedir.
TEMEL ŞARTLAR
Zerdüştlüğün temelinde iyilik ve kötülüğün savaşı yatar. Zerdüşt, yeryüzündeki kavganın tanrının ruhu Spenta Mainyu ile şeytanın ruhu arasında olduğuna inanırdı ve her inananın iyilik için savaşması gerekirdi.
KUTSAL KİTAPLAR
Zerdüşt, Gatalar denen dörtlükler yazmıştır. Bu dörtlükler Avesta denen kutsal kitapta toplanmıştır. Bu yazılar Zerdüşt'ün neye inandığını anlatan tek belgedir. Zerdüştlükteki şeytan inancı ile batı dinlerindeki melek anlayışı arasında benzerlikler vardır.
ZERDÜŞTLÜKTE ATEŞ
Zerdüştiler Batılı kültürlerde sanıldığı gibi ateşe tapmazlar. Zerdüştiler dünyada bulunan elementlerin saf olduğuna ve ateşin tanrının ışığı veya irfanı olduğuna inanırlar. Dini törenlere ya da ayinlere çok fazla önem vermeden, "iyi sözler, iyi düşünceler ve iyi hareketler" ilkelerine odaklanırlar. Zerdüştler günde birkaç sefer dua ederler.Zerdüştler'in dini törenlerinde ateşin önünde ayinler yapmalarının sebebi,ateşin karanlığı önlemesidir, zira Zerdüşt inancına göre,kötülük karanlıkla özdeşleşmiştir.
(Kaynak :
http://tr.wikipedia.org/wiki/Zerd%C3%BC%C5%9Ftl%C3%BCk)