Beni tanıyan bir çok insan bilir ki hep şunu savunmuşumdur (dinler bugüne kadar yapılan en akılane ve zekice şeydir)
Ulu Mason demiş ki;
"Dünya yarandığı günden her kesin içinde bi tanrı korkusu vardır. Ama nedense her zaman insanları toplumlara bölerek din adı altında adını tanrı kelamı koyup insanların hayatlarını yaşanmaz hale getirmişler."Sn. Ulu Mason, İnsan ırkı her zaman görmediği şeyden korkar. Zaten tanrılarını da görmek için puta tapmışlar. Güneş görmüş güneşe tapmış vs.. vs.. uzatmayım. Sonunda Peygamberleri inmiş onun söylediklerine iman etmişler. Birçok din tek tanrı kabul eder ama inanç sistemleri farklılaşmasından ötürü de ayrışmışlardır kendi içinde. Çünkü tek bir kara parçası yok bu dünyada bir sürü toprak var ve üstünde yaşayan insanlar. Hepsine 1 anda müdahale edemez kimse.
Bu cezalandırma değil bilakis insanınoğlunun rahatı içindir.
Ben birşeye inanmıyorum ama başkası alahına inanıyor ve onun peygamberine, allahına inanmayan ona tanrı diyor ve isayı kabul ediyor her neyse. Bu da çok normal tüm dünya'ya 1 peygamber ve 1 din inseydi zaten şimdi bunları konuşuyor olmazdık.
Düzen için illaki bir lider gereklidir. Bu sadece tanrıya özgü birşey değil ki! heryerde lider vardır.
Şöyle örnekleştireyim bu durumu:
Bugün iş yerinizde 1 patron, 1 patron sağ kolu vardır, 1 Muhasebeci vardır. Patron sizi şirketine kabul eder ve direktifleri sağ kolun yardımcısından alıp, düzeni öğrenmenize yardımcı olur ve bunun sonunda da muhasebeciniz patronun aylık uygun gördüğü tarihte ödemenizi yapar. Eğer yanlış yaparsanız uyarı alırsınız, sürekli aynı yanlışı yaparsanız o iş yerinde artık kalamaz özgürleşir, rahatınıza bakarsınız
Aynı şeyi dinle kıyaslarsak sanıyorum korku ve yaşam tarzı olayının nedenini de kendimce açıklamış olurum gibi geliyor.
Ulu Mason demiş ki;
"Paran varsa en büyük sensin, yoksa demek ki, Tanrı seninle diyil ve sen kendi tanrını bulamamışsın"Benim tanrım ve tanrılarım da yok. Destekçi ve boyun eğdiğim birisi de, Aileden kalma bir birikimim de yok, bağlı olduğum herhangi bir dernekte, ama param var bu nasıl bir çelişki o halde? pis işler mi yapıyorum? yada halk tabiriyle çok mu namuslu para kazanıyorum? sizce çok mu çalışkanım? Bunu yapan tanrı mı? üstelik tüm dinleri red ettiğim halde?
Burda para ve tanrıyı aynı kefeye koymamak gerekiyor. Birşeye inanmak ondan birşey beklemek olmasa gerek... Siz bugün bir cd alır dinlersiniz bu belki bir dünya starıdır ama ona aşıksınızdır(sanatına). Onunla belki de nefes alıp verdiğiniz süreç içinde asla bir araya gelip, ondan maddi, manevi hiç birşey göremeyeceğinizi bilirsiniz ama yine de inanır ve alıp dinlersiniz.
Benim inandığım tek şey yine kendimim. Kendime ve işime inanıyorum o da bana istediklerimi veriyor. Yanlış yaparsam cezalandırıyor ve istikrarlı gittiğimde de ödülümü çok cömert bir şekilde bana sunuyor.
İşte tanrı ve yaşam tarzı denen şey bana göre böyle birşey.