Doğru, özgürce sevgiyle yapılan her şey ruhun gıdası ancak bu tarz şarkıların pek de ruhun gıdası olduğunu düşünmüyorum. Türk pop kültürümüzde yapılan şarkılar genellikle eski yahut aldatan sevgiliye yazılıyor. Bir kısmı sitem ederken bir kısmı ''ben çok iyiyim hoşum'' havalarında sözler sarf ediyor. İyi olunan şeyse lüks arabalar, lüks evler, zenginlik ve güzel kızlar. Yahut bayan sanatçılarımızın çoğunun kliplerinde yer alan ajans mankenleri. Bunlar pek de ruhun gıdası gibi gelmiyor, ruhları çürümediyse.
Bence insani değerleri ön plana çıkartan, hisleri egodan değil şefkat ve sevgiden vuran resimler, müzikler, filmler, kitaplar ruhun gıdasıdır. Şefkatle başı okşanan çocuğun yüzündeki sevgi dolu tebessüm, kainatın huzur ve ahengini yüreğimizde hissettiren müzik, uzun yollara ve hayat ufkuna bizi cesaretlendiren resim... Bence bunlardır ruhun gıdası... Belkide benim ruhumun gıdası. Her ne kadar ben siz olsam da...
Saygılarımla
