Masonlar.org - Harici Forumu
Masonluk Bilgidir. Bilimdir. Ilimdir. => Psikoloji - Ruh bilimi => Konuyu başlatan: oasis - Temmuz 06, 2010, 11:54:21 öö
-
* Bilgisi - İdraki ve Aklı gelişmiş bir İnsan hiç bir zaman telaş etmez. Her zaman
Sakin-Sabırlı-Asude ve Mutludur. Boşuna Enerji sarf etmez, Endişe ve Üzüntü onun için bahis mevzuu değildir.
Hiç kimseyi kınamaz, Hiç Kimseyi yargılamaz, İnsanı İnsandan ayırmaz, Almadan verir, Sevilmeden sever. Ketum'dur. Boşa konuşmaz. Sözü öz ve gerçektir. Eline, Beline ve Diline hakimdir. Sonsuz Hoşgörü ve Tevazu sahibidir. İbadeti şekilde değil Bilinçtedir. Zenginlikten mağrur olmaz. Fakirlikten yokluk duymaz.
* O önünde yürümekte olan zaman şeridi üzerinde sıralanmış olan Olayları, Malzemeleri ve Bilgileri, adeta yürüyen bir Bant' ın önündeki İşçi gibi Zamanında alır, tercihini yapar ve Zamanında yerine koyar. Çünkü Hayat, tercihler arasında Akıl ve Gönülle yapılan seçimler zinciridir.
Sırasını kaçırdığı bir işi yapmak için-geri döndürmek için boşuna enerji
sarf etmez-üzülmez. Sırası gelmeyen bir olay ve bir iş için de telaş etmez. Aksilik çıkacak diye Endişe duymaz. Zira O, Her şeyin müspet olacağını, Her şeyin yolunda gideceğini bilir ve inanır. Çıkabilecek pürüzlerin de, Akıl ve Vicdanla çözüleceğini
bilir. O gerekli olan çalışmayı, Gereksiz Enerji sarf etmeden, lazım olan yerde ve lazım olan zamanda yapar.
* Kamil İnsanın, Gecesi de Gündüzü gibidir. Uykusu rahat, rüyaları ferah ve yol göstericidir. Kamil İnsan yaşadığı her andan zevk alır. Doya doya ve dolu dolu yaşar. Doğal Sirküleyi hisseder, Tabiatla hem ahenktir ve An'da yaşar. Her Nefes alışından Mutluluk duyar.
Olmakta olan Her şeyin Bütünün yararına ve hayrına olduğunu bilir. Olgun Bir İnsan, Kainatın Ahengini, Bu Ahenkten doğan Güzelliği, Her yerde,
Her şeyde, Her an, Gören, Hisseden, Yaşayan ve icaplarına uyan Kişi'dir.......
IŞIK ve SEVGİ ile kalın.......
-
* Bilgisi - İdraki ve Aklı gelişmiş bir İnsan hiç bir zaman telaş etmez. Her zaman
Sakin-Sabırlı-Asude ve Mutludur. Boşuna Enerji sarf etmez, Endişe ve Üzüntü onun için bahis mevzuu değildir.
Hiç kimseyi kınamaz, Hiç Kimseyi yargılamaz, İnsanı İnsandan ayırmaz, Almadan verir, Sevilmeden sever. Ketum'dur. Boşa konuşmaz. Sözü öz ve gerçektir. Eline, Beline ve Diline hakimdir. Sonsuz Hoşgörü ve Tevazu sahibidir. İbadeti şekilde değil Bilinçtedir. Zenginlikten mağrur olmaz. Fakirlikten yokluk duymaz.
* O önünde yürümekte olan zaman şeridi üzerinde sıralanmış olan Olayları, Malzemeleri ve Bilgileri, adeta yürüyen bir Bant' ın önündeki İşçi gibi Zamanında alır, tercihini yapar ve Zamanında yerine koyar. Çünkü Hayat, tercihler arasında Akıl ve Gönülle yapılan seçimler zinciridir.
Sırasını kaçırdığı bir işi yapmak için-geri döndürmek için boşuna enerji
sarf etmez-üzülmez. Sırası gelmeyen bir olay ve bir iş için de telaş etmez. Aksilik çıkacak diye Endişe duymaz. Zira O, Her şeyin müspet olacağını, Her şeyin yolunda gideceğini bilir ve inanır. Çıkabilecek pürüzlerin de, Akıl ve Vicdanla çözüleceğini
bilir. O gerekli olan çalışmayı, Gereksiz Enerji sarf etmeden, lazım olan yerde ve lazım olan zamanda yapar.
* Kamil İnsanın, Gecesi de Gündüzü gibidir. Uykusu rahat, rüyaları ferah ve yol göstericidir. Kamil İnsan yaşadığı her andan zevk alır. Doya doya ve dolu dolu yaşar. Doğal Sirküleyi hisseder, Tabiatla hem ahenktir ve An'da yaşar. Her Nefes alışından Mutluluk duyar.
Olmakta olan Her şeyin Bütünün yararına ve hayrına olduğunu bilir. Olgun Bir İnsan, Kainatın Ahengini, Bu Ahenkten doğan Güzelliği, Her yerde,
Her şeyde, Her an, Gören, Hisseden, Yaşayan ve icaplarına uyan Kişi'dir.......
...
Sanırım, dünyada tekamül etmiş insan pek yok varsa da göz önünde değiller heralde, siyasette falan.. ;) Bu özelliklere sahip birinin günümüz dünyasında 'kazanan' olabilmesi de mümkün değil, ne şarkta ne garpta.. Olsa olsa 'mal adam' olur -bağışlayın-, bunu da ben demiyorum, onun hakkında insanlar böyle söyler.. :)
-
Bilgisi idrakı ve aklı gelişmiş bir insan, bilgisinin gelişmişliğini, bilgisinin idrakının ve aklının geliştiğinden emin olmamakla gösterir.
Telaş edilecek zamanda telaş eder, sakinleşmesi gereken yerde öfkesini kontrol eder, sabretmesi gereken yerde sabreder. Endişe ve üzüntü, onun için de geçerlidir. Fakat yersiz endişe ile yerinde endişenin ne olduğunu bilir.
Kınanacak insanı kınar, yargılanacak insanı yargılar. "Yargılama ki yargılanmayasın" hükmüne uymaz.
Vermek, onun başlıca kaygısı değildir. "Verilmesi gereken insana vermek " onun kaygısıdır.
Herhangi biri tarafından sevilmek, onun başlıca kaygısı değildir. Herkesi değil, fakat uygun kişiyi sevmek, onun kaygısıdır.
Sonsuz hoşgörü sahibi değildir. Hayatın toz pembe olmadığını, kesinlikle hoşgörü gösterilmeyecek kimselerin de var olduğunu bilir.
Sonsuz tevazu sahibi değildir. Çünkü nasıl kibir onun ana gündemi olamazsa, tevazu da ana gündemi olamaz. Bilinçli bir tevazunun da kibirden geldiğini bilir. O, tevazuya ve kibire gerek bırakmayacak bir derecededir. Ne kendini olduğundan düşük göstererek tevazu, ne de olduğundan büyük göstererek kibir sahibidir; o, kendini olduğu gibi gösterendir. Bu nedenle sonsuz tevazu sahibi de değildir.
İbadeti hem gönülde, hem de işdedir. Bilincinde olduğu ibadeti, eyleme de döker. Teorisiz pratik, ve pratiksiz teorinin eksik olduğunu bilir. Sadece teori ile yoluna devam etmenin bir eksiklik olduğunu kabul etmemezlik yapmaz.
İhtiyacı neyse ona göre yaşar. Her insan gibi fakirlikten yokluk duyabilir ve fakirliği sevmeyebilir. Zenginken daha fazla zenginleşmek için çalışabilir. Bunların tek başına bir kötülük olmadığını bilir.
Her şeyin yolunda gideceğine salt bir inançla hayatına devam etmez. Bilgiyi kullanır, elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışır. Ve çabasına inanarak hayatına devam eder.
Onun hayattaki duası ve felsefesi şudur; "Tanrım, değiştiremeyeceğim şeyler için huzur, değiştirebileceklerim için cesaret , ve ikisi arasındaki farkı anlamam için akıl ver."