Sığ düşünmeyi sevmem geniş bakmak her zaman en doğrusudur, “İnsan ağaca benzer, ne kadar yükseğe ve aydınlığa çıkmak isterse, o kadar kök salar yere, aşağılara, karanlığa, derinlere kötülüğe.” Bu insanlığın içindeki özdür, ne kadar derine inersen o özün seni bulur gerçek doğru nedir? İdea mıdır güdü müdür bunları sorgulamak gereklidir, iyilik ise bizim Nirvana’mızdır doğru olduğunu düşündüklerimizi yardımlarımızı ve daha nicelerini hep yaparken bir yandan da karşının yüzüne vurduk bu bizde olandır övülmek ben yaptım hissi biz buyuz Tanrı bizi yarattı evet ama özümüze dokunmadı ademde neyse biz hala oyuz. Gerçekten kül olmadan kendinizi nasıl yenileyebilirsiniz, sormanız gereken budur iyiliği ararken ben neyim diye sorun, bunu dehaniler, emreler buldu neden bizde bulamayalım kirli dünyada neden ışık olmayalım bunalmış bir dimah durmaktansa neden bir üçlü sütun olamayalım...