(http://i.hizliresim.com/5dvkXq.jpg)
Farmasonluk hakikatin aranması, ahlâk kurallarının incelenmesi ve tesanüdün tatbiki konularını amaçları arasına almıştır. Bu amaçların üçüncüsünü, mason olmayanlar, sadece masonların birbirlerine kargı bağlılıklarının tezahürü olarak görmekte ısrar ederler. Halbuki masonlar beşeriyetin bütün mustarip fertlerinin ıstıraplarının dinmesini birinci planda tutmakdadırlar. Hattâ her çeşit
araştırmalarında ferdin, ve cemiyetin salahına yarayacak çareler üzerinde durmaktan kendilerini alamazlar.
insanların bu dünya üzerinde yaşamalarının gayesi, pek eskiden beri bilindiği üzere, saadettir. Manevi hazlar bu saadetin en kuvvetli belirtileridir. Ancak maddî ihtiyaçların tatmin edilemeyişinden mütevellit duyulan acı yok edilmedikçe manevî hazzın değeri birden bire küçülür.
idealist insanlar bu günkü dünyada maddî İstırabın ve bunların en büyük yaratıcısı olan sefaletin topyekûn ortadan kaldırılması İçin gayret sarfetmektedirler. Bütün çabalara rağmen hemen hiç bir yerde yoksulluğun önüne geçilmiş değildir. Bu gün, müreffeh milletler diye bilinen topluluklar içinde de muhtaç insanların sayısı muazzamdır.
Toplum ruhu, insanları hemcinslerine yardıma koşmayı telkin etmektedir. Yardıma muhtaç insanların bir çoğu toplum içinde kolayîıkla teşhis edilebilmektedirler. Buna rağmen bir çok muhtaç insanlar etraflarına bunu göstermekten kaçınır, utanır, yoksulluğunun belli olmasından çok korkar. Fakat, ihtiyacın şiddeti bu ruhî halet içinde kalmakla ortadan kalkmaz. Bu hali sezmek güçtür. Sezilince de mutlaka yardıma koşmak insanların borcu olmaktadır. İnsanlık tesanüdü bunu tabiî kılmaktadır. Şu kadar var ki yoksulluğunu sezdirmekten çekinen kimseler, kendilerine yardım yapılınca ne yapacaklarını şaşırır, ve yeniden şiddetli bir üzüntüye kapılırlar. Hele iade edemiyecekleri bir yardım onlar için bir kat daha ıstırap verici olmaktadır. Bu insanlar sadakadan asla hoşlanmazlar.
O halde bu gibi hallerde yardımın nereden ve kimden geldiği bilinmeden yapılması yerinde olur. Yardım yapan kimselerin dahi tanımadan yardımda bulunmalarının imkânları aranmalıdır. Böylece aleniyete vurulmadan ve muhtaç olanı yersiz bir üzüntüye maruz bırakmadan yapılan yardım, yardımların en yerinde olanıdır. Masonların eski bir sözünü bu vesile ile hatırlatmak belki bu görüşü daha iyi aksettirir: «Yardım, hiç bir zaman vereni mağrur, alanı mahcup etmemelidir.
Kaynak: Mimar Sinan Dergisi / Sayı 002 / Sayfa: 64