BİLGELİK ÖYKÜLERİ-Hakaret

[İNSAN]

         
         Bir zamanlar, bir delikanlı bir bilgeye talebe olmak istemiş.
“Bana talebe olmak zordur” demiş bilge. “Korkarım, sen bunu başaramazsın.”
Ama genç kararlıymış. Ama genç kendisinden ne isterse yapmaya hazır olduğunu söylemiş. Bilge de kabul ederek ona manevi yoldaki ilk vazifesini vermiş:
“Bir yıl boyunca, kim seni kızdırmaya çalışırsa ona bir lira vereceksin.” demiş.

Genç denileni yapmış ve tam bir yıl boyunca kendisini öfkelendirmeye çalışan insanlara para vermiş. Bir yılın sonunda genç bilgeye gelip bundan sonraki vazifesine hazır olduğunu bildirmiş:
“Önce şehre git ve bana biraz yiyecek al” demiş bilge.
Genç bilgenin yanından ayrılır ayrılmaz, bilge dilenci kıyafetine bürünüp sadece kendisinin bildiği kısa bir yoldan gençten önce şehre ulaşmıştı. Gencin geçeceği yola oturmuş ve talebesini beklemiş. Tam genç yanından geçerken, dilenci görünümündeki bilge ona hakaret etmeye başlamış. Başkalarının duyacağı kadar yüksek sesle onun ne kadar aptal göründüğünü söylemiş. Ama gençte hiçbir öfke işareti olmamış. Tam aksine:

         “Ne kadar harika!” diye karşılık verdi genç sakin bir şekilde. “Tam bir yıl bana hakaret eden herkese para ödemek zorunda kaldım, şimdi tek kuruş ödemek zorunda değilim.”
Bunun üzerine üzerindeki dilenci kıyafetini çıkaran ve yüzünü gösteren bilge gence şöyle dedi:
“Başkalarının ne dediğine aldırış etmemeyi başaran bir kişi bilgelik yoluna adım atmış demektir. Eminim ki, sen bundan böyle hakaretlere aldırış etmeyeceksin ve doğru bildiğin yoldan asla şaşmayacaksın.”

*Anonim

[ADAM]

Öykü güzel ama buna pek edebiyat denmez. Mesel demek daha iyi. O zaman belki Felsefe bölümüne konmalı.

Bir de bu konuyu getiren, internetten aynen kopyalamiş olduğu sitenin adını da gösterseydi kaynak olarak, bilgeliğe uygun bir davranış olurdu o da.

[İNSAN]

Hikayenin altına 'anonim' olarak not düşmüş olduğum için yeterli diye düşündüm. Anonim olması ise hikayenin nerelerden alındığına ilişkin bir ipucu vermez. Ama siz hikayeyi internetten aşırdığımı nasıl anladınız ; anlamış değilim. Onu bir kitaptan da, bir defterden de almış, aktarmış olabilirdim.

Yani şuna benziyor suçlamanız Sayın ADAM ; şimdi ben kalksam,şuracığa :

Sana yindek nasihatim olsun
Ki ihtiyarınla ateşe girme
Karındaşın da olsa bir kismeye
Öpmek için dahi kitabını verme.
gibi 'lâedri' bir şiir yazsam, siz benim bu şiiri nereden aldığımı, daha doğrusu -sizin söyleminizle- nereden çaldığımı nasıl bileceksiniz ?

Size göre bu dörtlük internetten kopyalanmıştır.
Fakat bana göre 'Çınaraltı Kitap Sohbetleri' ( Dursun Gürlek ) adlı bir kitaptan alınmıştır'

Aynı şey bu mesel için de geçerli.
Çünkü yukarıdaki öykü, Murat Çiftkaya'nın da, Timaş Yayınlarının da yayımladığı 'Bilgelik Öyküleri' nde yer alan bir öykü. Ve hala kitaplarının içinde dağ gibi duruyorlar. Zahmet edip bakarsanız, görürsünüz.

Demek ki neymiş Sayın ADAM.
Demek ki ; bilgelik, aynı zamanda, kesin olmadan başkalarını hırsızlıkla suçlamamakmış.

[ozkann]

Bir sayfa cevap yazmış, aldırış etmeme mesajı taşıyan öykü paylaşımcısı. İronik.

[İNSAN]

Sevgili ozkann, dün bu forumda bir yazı okumuştum. Konusu ise düşünce ve vicdan özgürlüğüydü. Yazıda bir bölüm çok dikkat çekiciydi. Hürriyet Kasidesi şiirinden 'zulm' ile ilgili bir alıntıydı bu. Aslında beyit çok da hoşuma gitmişti.

Şimdi bu başlık altında da, zulm var. Ve ben buna sessiz kalamam. Yolum doğru ise bu yolumdan da şaşmam. Elbet birileri çıkıp yolun yanlış olduğunu söyleyecektir, elbet birileri hakaret edecektir ; ancak bu saldırılar karşısında da savunmasız kalmak doğru olmaz. Kılıç varsa kalkan da var.
Yeri gelirse konuşur, 'zulmü alkışlayamam' adlı şiir sözlerini de bir ok gibi fırlatırım :

''Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırma da geç git!, diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!''