AYAKKABICI VE ÖZÜRLÜ ÇOCUK
Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar açılmak üzere olduğundan, spor ayakkabılara rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı; ama küçük bir dükkân için yeterliydi. Onların en güzelini ön tarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de güçlükle. Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündekı pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de sağa sola uçuşuyordu. Çocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendinden geçirmışti. Bır müddet öyle durdu. Daldığı hülyadan çıkıp yola koyulduğunda, adam dükkândan dışarı fırlayıp...
- Küçük! diye seslendi. Ayakkabı almayı düşündün mü? Bu seneki modeller bir harika! Çocuk, ona dönerek:
- Gerçekten çok güzeller! diye tebessüm etti. Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.
- Bence önemlı değil! diye atıldı adam. Bu dünyada her şeyiyle tam insan yok ki! Kiminin eli eksik, kiminin de bacağı. Kiminin de aklı ya da vicdanı. Küçük çocuk, bir şey söylemiyordu. Adam ise konuşmayı sürdürdü:
- Keşke vicdanımız eksik olacağına, ayaklarımız eksik olsa idi. Çocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama doğru yaklaşıp: “Anlayamadım! dedı. Neden öyle olsun ki?”
- Çok basit! dedi, adam. Eğer vicdan yoksa cennete giremeyiz. Ama ayakların yoksa problem değil. Zaten orada tüm eksikler tamamlanacak. Hatta sakat insanlar, sağlamlara oranla daha fazla mükâfat görecekler...
Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar çektiği acılar, hafiflemiş gibiydi. Adam, vitrini işaret ederek: “
- Baktığın ayakkabı sana yakışır! “Denemek ister misin? ” dedi. Çocuk, başını yanlara sallayıp: “ Üzerinde 30 lira yazıyor, dedi. Almam mümkün değil ki!”
- İndirim sezonunu, senin için biraz öne alırım! dedi adam. Bu durumda 20 liraya düşer. Zaten sen bir tekini alacaksin, o da 10 lira eder.
“Çocuk biraz düşünüp: “ Ayakkabının dığer teki işe yaramaz!” dedi. “Onu kim alacak ki?”
- Amma yaptın ha!” diye güldü adam. Onu da sağ ayağı eksik olan bir çocuğa satarım. Küçük çocuğun aklı, bu sözlere yatmıştı.
Adam, devam ederek: “Üstelik de öğrencisin değil mı?” diye sordu. “ İkıye gidiyorum!” diye atıldı çocuk. “Üçe geçtim sayılır.” -
Tamam işte! dedi adam. 5 Lira da öğrenci indirimi yapsak, geri kalır 5 lira. O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı senindir, sattım gitti! Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları arasında dükkâna girdi. İçerideki raflar, onun beğendiği modelin aynısıyla doluydu. Ama adam, vitrinde olanı çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra çocuğu oturtup yeni ayakkabısını giydirdi.
Ve çıkarttığı eskiyi göstererek.“Benim satış işlemim bitti!” dedi. “Sen de bana, bunu satsan memnun olurum.” “Şaka mı yapıyorsunuz?”diye kekeledi çocuk. “Onun tabanı delinmek üzere. Eski bir ayakkabı, para eder mı?
- Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş! dedi, adam. “Antika eşyalardan haberin yok herhalde. Bir antika ne kadar eski ise o kadar para tutar. Bu yüzden ayakkabın, bence en az 30 -40 lira eder.”
Küçük çocuk, art arda yaşadığı şokları üzerinden atabilmiş değildi. Mutlaka bır rüyada olmalıydı. Hem de hayatındaki en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen avuçlarına sıkıştırdığı kâğıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 lıralık banknotu geri vererek:
- Bana göre 20 lira yeterli, dedi. indirim mevsimini başlattınız ya! Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada yanağına bir öpücük kondurdu. Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün mallarını bir günde satsa, böyle bir mutluluğu bulamazdı. Çocuk, yavaşça yerinden doğruldu. Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu. Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip
- Babam haklıymış! dedi. “Sakat olduğum için üzülmeme hiç gerek yok!” demişti.
BU HİKAYE TESVİYE DERGİSİNDEN ALINMISTIR......
Konu: Hikayeler (Okunma sayısı 3240 defa)
Eylül 29, 2011, 08:51:03 öö