Masonlar.org - Harici Forumu

 

Gönderen Konu: OGRENILMIS GUCSUZLUK  (Okunma sayısı 5613 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Mart 26, 2010, 08:47:32 ös
Yanıtla #10
  • Orta Dereceli Uye
  • **
  • İleti: 83
  • Cinsiyet: Bay

Bu biraz da insanları kısıtlama gibi oluyor


Mart 27, 2010, 08:39:54 öö
Yanıtla #11
  • Ziyaretçi

Sayın Mason'un bu yazımından ben mecazi anlamda insanoğlunun alışkanlıklarından korkması gerektiğini anlıyorum. Alışkanlıklar, her ne olursa olsun insanın gelişimini ve farkındalığını engeller. Size belki ters gelebilir ama anlam bakımından bir mahkumun yıllar boyu hapiste yattıktan sonra tekrar aynı suçu işlemesindeki azmini (suç işleme kavramına katılmasam ve karşısında dursamda) başarılı buluyorum. Çünkü bizler yaptığımız işlerde karşımıza çıkan engellerde hemen pes etmeye alışığız. Ancak bu kırılma noktasını geçen kişiler hayatta başarılı olabiliyor. Bana göre hayatta kötü diye bir şey yok sadece bakış açısı var eğer bir mahkuma yukarıda bahsettiğim gözle bakabilirsek yani alışkanlıklarımızı aşabilirsek hayattan ne büyük dersler çıkartırız.
Saygılarımla.


Mart 28, 2010, 10:26:27 ös
Yanıtla #12
  • Ziyaretçi

Sayın Mason ,


Güzel bir örnekleme ancak insan farklı olarak , sonradan yaşadıklarıyla güçlü olmayı tekrar öğrenebilir,

ki , saldırmamayı öğrenen balığa herhangi başka  stres unsuru  werilerek tekrar saldırganlığı

öğretmek de mümkün olabilir  ; belki de balıklarla bu konuda hiçbir farkımız yoktur...


Ancak şunu da düşünmeden edemiyorum , neden katiller ,hırsızlar , tecawüzcüler uzun süre hapis de yatsalar , yani

engellenseler de ; dışarı çıktıklarında tekrar eski eylemlerine dewam ediyorlar ? Tekrar içeri tıkılacaklarını bile bile...

Demek ki belli bir eşik noktası var ; o aşıldı mı hiçbir yeni stres unsuru beyinde meydana gelen değişimi düzeltemiyor...

Hatta hapiste yattığı süre içinde daha da bilewlenip saldırganlaşabiliyor insanoğlu ...Acaba gerçekten insana güçsüzlüğü

öğretebiliyor muyuz? Ya da şöyle diyelim ,'' belli bi yaşa kadar öğretilebiliyorsa öğreniyor '' mu acaba ya da '' insandan insana

şartlardan şartlara değişebiliyor '' diyebilir miyiz ?



Saygılarımla

Cezaların suçuı öekiciliğinden ziyade caydırıcı cezalar mı gereklidir?

Yahut uzun felsefi tartışmalar açabilecek bir nokta, cezai ehliyet nedir, sınırları ne olmalıdır, buna hukukçuların yanısıra toplumbilimcilerinde katkıda bulunduğu bir süreç işletilmedikce verimli sistem kurulması çok zor kanaatindeyim. Ancak, sizin belirttiğiniz gibi, mesele, aynı suçu işleyen insanın sonraki suçları daha kolay işleme potansiyelinden kaynaklanıyor şeklinde düşünüyorum....

saygılar