Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Benim Siirlerim => Konuyu başlatan: Risus - Mayıs 09, 2017, 03:10:44 öö
-
Bazen insan
Kaybolmalı bazen insan, yolunu bulmak adına.
Öfkelenmeli bazen insan, sükuneti tatmak adına.
Hiçliklerin doldurduğu nice kalabalıklar gördüm,
Susmalı bazen insan, konuşulanları duymak adına.
Nefreti tatmalı bazen insan, sevgiyle dolmak adına.
Bir ağıt yakmalı yaşadığı her düne, bugüne varmak adına.
Nice dikenler gördüm, üzerlerinde gül bitmemiş,
Zorda kalmalı bazen insan, huzuru bulmak adına.
Düşmeli bazen insan, kanatlarını çırpmak adına.
Sessiz bir tebessüm bırakmalı geceye, gündüzü selamlamak adına.
Görmüyor musun ne de güzel sevgi taşıyor her şey!
Bir garip hakikat arayışıdır bu feryat, gönülden gönüle dokunmak adına.
- Risus dedikleri.
-
SONE
Benzetebilir miyim bir yaz gününe seni?
Sen daha sevimlisin, daha sakinsin ondan.
Sert rüzgarlar Mayısın narin çiçeklerini.
Hırpalar ;Yaz ise pek çabuk geçer...Durmadan!
Bazen, kızgın olarak,parlar gözü semanın...
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı;
Her güzel, güzelliğini kaybeder: Tabiatın-
Sebep olur da bazen bu kararsız akışı!
Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzellik bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye, öğünmeyecek:
Sen eşitken ebedi mısralarla zamana
Yaşadıkça insanlar, görebildikçe gözler,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler
William Shakespeare