Hala acı veriyor bana bu anılar.
Yıllar geçmiş, yeni yeni fark edebildim.
Yaşadıklarımın şaşkınlığı var üzerimde halen
ve yüreğimde, sevmeye üşenen duygularım.
Ben küçükken çok güzeldi İstanbul.
Şimdi görüyorum da geriye kalan koca bir hiç.
Her gün değişen yollar var
ve duyguları her an değişen insanlar.
Sevmeyi bilmeyenler ve
sevildiğinin kıymetini bilmeyenler var.
Eski güzel anılardan geriye kalan,
yalnızca daha saygısız ve daha sevgisiz insanlar.
Her şey, herkes değişiyor her an gözlerimin önünde.
Tek değişmeyen, benim.
İnan ki değişmedim, sadece olgunlaştım.
Acılarımı ateşte yakarak kül olana kadar izledim.
Acılarımın küllerini bir kavanoza koyup kaldırdım.
Tek değişmeyen benim, inan ki.
He bir de küçükken,
geceleri bakmaya doyamadığım yıldızlı gökyüzü.
Hala tek değişmeyen, gökyüzü.
İşte inan ki o, hala aynı güzel.
Fay Frin
