Hasibikler dediğim Hasidizm dinilen dini akıma mensup olanlar
Hasidizm:
İsrael ben Eliezer Baal Şem Tov tarafından 18. yüzyılın Polonya`sında kurulan yenilikçi bir halk akımı. Yahudi aleminin bu yöresinde etkinlik gösteren küçük dinsel gruplar, ``hasidut`` (``azizlik``) ülküsünü izleyerek dinsel yaşamın keskin bir duyarlılığına yanıt verdiler. Hasidizme bir Tsadik (doğru, dürüst, iyi kişi) yol gösterir. Baal Şem Tov`un 1760`taki ölümünden sonra Maggid Dov Baer Hasidizm`I esas kurucu müriti olarak tanımlanabilir. ``Mitnagedim`` adlı muhaliflere rağmen Dov Baer, Hasidizm`in, 19. yüzyılın başlarında Avrupa Yahudiliği`nin yarısını fetheden konuma getirdi. Polonya`da Hasidizm Berdigevli Levi Yitshak, Bratslavlı Nahman Lyadyli Snör Zalman ve Rotsk`lu Menahem Mendel arasında bölünmeye uğradı. ``Ribbi`` ölünce ona en yakın mürit, daha sonraları da oğlu sülalenin başına geçmeye başladı. Hasidizm`de Hasid, Tanrı`ya ancak bu "Tsadikler" in davranışlarını izleyerek yaklaşabilir Hasidizm, katı entellektüelliğe karşı geniş halk kitlelerinin dua yolu ile sevinç ("simha") sahibi olmasını sağlamıştır. Ayrıca kişi her yaptığı işte Tanrı`ya bağlanmayı seçmelidir ("Devekut").
Fakat Hasidizm, Talmud`un Rabileri`nin öğretilerini özlemeyi yeğleyen Mitnagedim tarafından "herem" (cemaat dışı etme) cezasına dahi çarptırıldı. Vilna Gaonu Eliya Ben Solomon Zalman da dönemin Hasid liderleriyle anlaşmayı reddetti. Haskala (Yahudi Aydınlanması) mensupları da Hasidizm`i dışladılar. Fakat Haskala Mitnagedim`e de karşıydı. Bu durum da geleneği koruyan Hasidizm tarikat olmaktan kurtuldu ve ``ultra ? ortodoks!`` bir görünüm aldı. Tsadiklerin yaşamı ve gizemli güçleri halk edebiyatına kaynakça oluşturdu.
İkinci Dünya Savaşı Hasidik sülalelere büyük darbe vurdu. Kurtulanlar, İsrail ve ABD`de kendilerine yeni yurtlar edindiler. Bunlar arasında Bobova, Gur Lubaviç (Habad) ve Satmar bulunmaktadır. Hasidik melodileri ve klasik giysileri ile Hasidizm, halen özgürlük ve gücünü korumaktadır.