ADAM OLMAK - 19

[ADAM]

SIRRA KADEM


Bu bölümde yazar, yine birtakım anısal anlatımlarına geçiyor. Bu arada sanırım daha önce değinmedim: Yazarın önceki anlatımlarından çoğu öyle kuru kuruya değil; tıptı Antik Yunan yapıtlarına benzer bir tarzda diyaloglar var. Kimi zaman bunlar üçlü konuşmalar biçiminde veriliyor. Bu konuşmalardaki kişilerden biri yazar, biri hani onu bir Tarikat ehli sanarak tanışmak istemiş olan Rahmi adlı kişi, üçüncüsü de Rahmi’nin Abdürrahim adlı bir arkadaşı.


Bu bölümün özeti şu pasajda:

Rahmi hayli zamandan beri ortalıkta yoktu. Sanki sırra kadem basmıştı.

Peki niçin böyle apansız, hiç kimseye hiçbir şey söylemeden çekip gitmişti acaba?

Bunu Rahmi ile birlikte Süleyman Türe’nin aynı şirketinde çalışan Cafer’den öğrendik.

Süleyman Türe, Rahmi’nin çalıştığı şirketin patronuymuş.

«Bizde çalışan üç genç dostu vardı. Bildiğim kadarıyla bu üç genç mühendis iş birliği edip büyük bir yolsuzluk yapmış. Üstelik bunu ya Rahmi’nin üstüne yıkmışlar ya da öyle bir durum doğmuş. Rahmi de bu yüzden her şeyi terk ederek çekip gitti» dedi.

Abdürrahim «Zaten ben onlardan hiç hoşlanmamıştım.» diye söylendi.

Rahmi’nin izini bulabilmek amacıyla, daha önce tanışmış olduğumuz İbrahim, Ömer ve Sıtkı’yı aradık ama bulamadık.

Daha önceki bir bölümde pek gerekmez diye özetini vermemiştim. Bu üç kişiyle sıkı bir tartışmaya girişmişti yazar ile Rahmi.

Sonradan bir gün Cafer, her nasıl başardıysa, bizim genç mühendisleri nerede bulacağını öğrenmiş. Oraya gitmiş. Aralarında tartışma çıkmış. Bıçaklar çekilmiş. Cafer yaralanmış ama yanında ruhsatlı tabancası varmış. Çekip İbrahim’i vurmuş. Diğerleri savuşup kaçmış. Cafer tutuklanmış; bir süre hapiste yatmış. Davası görülürken “nefsi müdafaa” gerekçesiyle ve kefaletle salıverilmiş.

Ya Rahmi?... Onu hiç bulamadık.



Kitapta birbirini izleyen bu son iki bölüm de aslında okuyucuyu bunlardan sonra gelen bir diğer bölüme hazırlamak amacını taşıyor gibi geldi bana.