Arkadaşımın oğluyla birtakım sorunları vardı.
Zaten her babanın belli dönemlerde oğluyla sorunu olmaz mı?
«Eşşek kadar herif oldu. Adam olacağı yok.» diyordu.
Bir gün evine gitmiştim. Yine atışmış oldukları o gün, oğlu iyiden iyiye nezle olmuştu Hapşırıp duruyordu. Babası «Sana kaç kez söyledim hapşırırken ağzını bir şekilde kapat.» diye çıkıştı.
Oğlu karşılık vermedi. Cebinden bir mendil çıkarıp bir güzel burnunu temizledi.
Arkadaşım «Evladım bak sana bunu da kaç kez söyledim. Sümkürürken kağıt mendil kullan. Yoksa çıkardığın mikrobu yine geri alıyorsun. Nezlenin geçmesi için öncelikle temizlik gerek.» dedi.
Oğlu «İyi ya işte. Ben de mendile sümkürüyorum o yüzden. Oraya buraya değil.» deyince, arkadaşım, «Hayır, benim dediğim kağıt mendil kullanmak. Hem kağıt mendili de sadece bir kez kullanıp atacaksın.» diyerek, dolaptan çıkardığı bir kağıt mendil poşeti çıkarıp oğluna uzattı.
Oğlu kağıt mendil poşetini aldı. İçinde bir mendil çekip açtı. Bir güzel sümkürdü. Mendili buruşturdu yere attı.
«Ne yaptın?» dedi babası.
«Kağıt mendile sümkürdüm işte.»
«Sonra?»
«Sonra da attım. Öyle dedin ya baba!»
Babası yanlışı düzeltme gereğini duydu. Şöyle:
«İyi de evladım ben sana evin içinde yere at mı dedim. Olur mu? Burası sokak mı?»