Masonluk bir ilimdir. Diğer ilimlerde olduğu gibi kapıları da her zaman öğrenime açıktır. İsteyen istediği 'kadar öğrenebilir. Öğrenmek Masonlukta iki türlü olur. Birincisi kendi kendimize öğrenmektir ki, bu daha ziyade okumakla olur. Diğeri ise dışarıda vakit bulamayanlar için localarda yapılan çalışmalardan öğrenmektir. Bunda ise öğretenlerin yetenekli olmaları şarttır. İnsan tabiatının ve onun evrenle ilişkisinin iyice anlaşılması için, Masonluğun kutsal hazinesinde bulunan ve bizlere yol gösterici olan bazı sırlar, derneğe girirken hepimize verilmektedir. Ancak asıl büyük sırlar ve hakikatler halâ localarımızın sütunlarında ve etrafımızdaki âlemde kullanılmadan durmakta ve tozlanmaktadır.
En güzel şey fazilet, en kolay şey nasihat, en güç şeyinde kendini bilmek olduğunu hiçbir zaman aklımızdan çıkarmamalıyız. İnsanların en büyük düşmanları ihtiras, taasup ve cehalettir. Bu üçünden en eskisi ve en kötüsü de cehalettir. Cahil kaldıkça Masonluğun ilerlemesi ve gelişmesi için bütün imkânlar engellenmiş olacaktır. Bir locanın içine en büyük kötülük cehaletin kapısından girer. Az bilmek ise, hiç bilmemekte daha tehlikelidir. Kardeşlerimizin «Locaya muntazam devam edemiyorum, işler malum, meşguliyetim çok fazla. dediklerini sık sık duymaktayız. Günlük ihtiyaçlarımızla ilgilenmemiz gayet doğaldır. İşimizi gücümüzü ihmal edip hayatımızı estetik düşüncelere vermemiz doğru olmayabilir. Aslında bütün kardeşlerin Masonlukta birer alim olmaları beklenemez. Ama toplantılara katılmayan bir kardeş orada öğretilen derslerden nasıl yararlanacaktır? Şimdi bir insan ve bir Mason o-larak değerimizin ölçüsü olan şu soruları kendimize soralım: Tanrının büyük hakikatler yasasından bugün nekadarını öğrendim! Bu öğrendiğimi günlük yaşamıma uygulaya bildim mi? Bunları karşılık beklemeden arayanlara verebildim mi? Locada da kendimize şunları sorabiliriz: Her zaman uyguladığımız ve hemen hemen otomatik bir şekilde bize bilgi veren ritüeller nedir?
Bunların derin anlamını ve güzelliğini kardeşlerimize nasıl h işetti re biliriz? Her Mason adayı etkili bir seremoniden geçmektedir. Ama bunun felsefesinden ziyade şekline önem verilmekte ve bu iş tamamladıktan sonra anlamını anlamak ekseriya adayın kapasitesine bırakılmaktadır. Masonluk felsefesinin etüdünün kolay olduğu, veya sadece loca ritüelleri ile öğretilebileceği de iddia edilemez. Şayet Masonluk yaşayacaksa, loca bir öğretim yeri olmalıdır. Masonik hakikatlerin en büyük hocası ise yaşamın kendisidir. Asıl önemli nokta bu işin önemini kendimizin kavramamızdır. Varlığı hakkında bir ip ucu verildiği takdirde, hakikat ve anlayış üzerine inceden inceye étudler yapacakların çıkacağı doğaldır.
Bir çoklarımız bu işi tek başına yapamaz. Yaşamın zor yollarında birlikte yürümekte olduğumuza göre, elel verirsek Masonluğun hedefi olan hakikat ve güzelliğe ulaşma şansımız artacaktır. Bütün iyi insanlar Masonlar olarak toplanıp beraber çalışma fırsatını paylaşırlarsa, daha iyi insanlar olurlar.
Mimar Sinan Dergisi / Sayı 71
