Gecedeyim...
Sonsuz gecelerin sonsuzluğuna gömülüyor bedenim.
Karanlığı giyinmiş ruhum üzerine,
Kulaklarımda yankılanıyor o karanlık ilahiler yine.
Gecenin karanlığında kilisenin içindeyim.
Bir kurban verdim, şimdi kanlı bu ellerim.
İsa'nın gözlerinden akarken kanlar,
Ellerimde duruyor çamurlar içinde kutsal kitaplar.
Tanrı'ya sundum bir ayinde ruhumu.
Dudaklarımdan öptü ve aldı götürdü ruhumu.
Zaman ve mekan yoktu artık,
Ve biz Tanrı'yla sevişiyorduk korkusuzca.
Algıların çok ötesindeyim artık.
Denizleri, okyanusları ateşe verdim, yakıyorum imansızca.
Her sabah Güneş'i yıkıyorum,
Ve her gece Ay'ın üzerini örtüyorum karanlıkla.
Kutsal kitapları yakıyorum inancımla.
Ateşinde ısınırken şarabımı yudumluyorum korkusuzca.
Havada asılı duruyor ruhumla beraber mumlar,
Acı vermiyor bir cellatın sırtıma indirdiği kırbaçlar.
Göz bebeklerim yok olmuş, gözlerim olmuş simsiyah.
Ateşi yudumlarken sohbet ediyorum Tanrı'yla,
Simsiyahım artık simsiyah.
Başımın üzerinde kahkahalar atan kurukafaların arasında,
Ve alev almış bir çemberin ortasındayım artık.
Geri dönüş yok evet,
Fakat geri dönmek isteyen de yok.
Ben ateşe aşık oldum,
Karanlığı sevdim,
Ve yalnızlığa alıştım.
Ateşi böylesine severken,
Yanmaktan korkmak mümkün değil ki.
FAY FRIN...