Yehova'nın en belirli vasfı ulusal bir Tanrı oluşudur.
Yabancı kavimlerle olan münasebetlerinde İsraillileri daima destekler.Ne İbrâhim'i ne de İshak'ı, Firavun'la Abimelek'i yalan söyleyip aldattılar diye ayıplamaz. Mısır'dan çıkış sırasında kavmine hırsızlık yapmasını öğütler. (ÇIKIŞ, III, 21-22)
"Ve gittiğiniz zaman eli boş gitmeyeceksiniz. Her kadın komşusunda ve evindeki misafirden gümüş eşya ve altın eşya ve giyecekler isteyecek ve oğullarınızı ve kızlarınızı onlarla süsleyeceksiniz. Ve Mısırlılar'ı soyacaksınız"
Ulusal Yehova savaşçı bir Tanrıdır. Lods,bunu şöyle anlatmaktadır:
"İsrail'in ulusal savaşları, "Yehova Savaşları" diye adlandırılmaktadır. Ulusun düşmanları, ulusun Tanrısının düşmanlarıdır. İsrailli savaşçılar, onun yardımcılarından başka kimseler değillerdir. (HAKİMLER, V, 23).
İsrail sosyal teşkilatlanmasını ve kutsal bir mahiyeti olan hükümdarın tayini işini Yehova'ya bağlar. Kral, Yehova'nın Sevgili Kulu, rahiplerin başıdır. Örneğin Davud, ruhanî urbalar giymiş olduğu halde, Ahid Sandığı önünde rakseder.
On Buyruk'u Musa'ya ileterek Yahudilerin ahlâksal kanunlarını vermiş olan Yehova'dır. Çünkü, o aziz bir Tanrı, bir adalet Tanrısıdır. Her türlü adaletsizlik, yalan yemin, dullara ve yetimlere yapılan haksızlık karşısında çok büyük bir gazap duyar. Onlardan birinin, örneğin bir hükümdarın işlediği suç için yakınlarını,torunlarını, bazen bütün bir topluluğu cezalandırdığı olur. Fakat dindar insanları bir kuşak sonraki torunlarına kadar takdis ettiği de görülmüştür.
