Güneş kadar yalnızım kalabalıklar içinde.
İçimdeki ben ısıtamaz bu bedeni.
Korkutuyor bu hayat beni.
Gösteriyor hep çirkefliğini, kahpeliğini, iffetsizliğini...
Büyümüşüm farkında olmadan.
Sürgün yemişim çocukluğuma.
Dönemiyorum bir daha.
Alamıyorum o eski kokuları, göremiyorum şimdi çocukluk rüyalarımı.
Hayat sularında fazla açılmışım şimdi koca bir okyanusun ortasındayım;
O koca okyanustan da koca kara deliği çekiyor beni.
Artık kalmadı gücüm kapıldım ben de gidiyorum.
Kim bilir belki de çocukluğuma dönüyorum...