Masonlar.org - Harici Forumu
Mason ve Masonluk Nedir? => Masonluk ile ilgili Sorular ve Cevaplar => Konuyu başlatan: ADAM - Ekim 29, 2009, 10:42:39 öö
-
Masonluğun bireysel boyuttaki amaçları, özgür düşünceli, iyi ahlâklı, bilgili, erdemli, toplumlarını ve insanları seven, insanların evrimsel doğrultudaki gelişmeleri ve mutlulukları için özveriyle çaba gösteren, haksever, bunun için adaleti öncelikli tutarak savunan, kendi sahip oldukları değerleri başkalarına da kazandırmaya çalışan insanların giderek daha çok sayıda yetişmelerinin sağlanmasıdır.
Elbette sorulacak: «Bu yalnızca masonlar için midir?»
Hayır!... Aslında bu amaçlar tüm insanlar içindir. Fakat mason örgütlerinin çalışmalarında, ister istemez masonları öncelikli tutmak zorunluluğu doğar. Bunu da doğal karşılamak gerekir; çünkü bir kurumun kendi içinde sağlayamadığını kendi dışında sağlaması beklenemez.
Ardından elbette şu soru gelecek: «Bunun için ne gibi çalışmalar yapılır?»
Masonlara, iyi ve güzel örneklerden yararlanma olanağı sağlanır; kötü ve çirkin örnekleri de görerek onlara benzemekten sakınma gereği gösterilir.
Kendi kendilerini eleştirerek yani özeleştiri yaparak, yanlışlarını ve yanılgılarını belirleyerek, noksanlarını anlayarak, akıl verilerinden yararlanarak, bilimsel yöntemi uygulayarak, bir yandan bilgi edinip diğer yandan erdemlerini geliştirerek, böylece bilgece bir tutum takınarak gerçekleri araştırmaları öğütlenir.
Her masonun, iyi ve doğru, dürüst ve onurlu, bilgili ve erdemli, çalışkan birer örnek kişi olarak, ailelerine, yurtlarına, giderek tüm insanlığa olumlu katkılarda bulunabilecek, üstün nitelikli birer insan olarak yetişmesi beklenir.
Her mason bir “örnek kişi” sayılabilir mi?
Hiçbir insanın kişiliği, karakteri, gelişip olgunlaşma yeteneği, ayrıca bu bireysel özelliklerini toplumundaki diğer insanlara yansıtma gücü ya da becerisi aynı değildir. Bu nedenle, gerçekten birer “örnek kişi” olarak nitelenebilecek masonlar vardır ama çoğunun bu bakımdan henüz ancak bir çaba içinde olduğu söylenebilir. Hatta hiç çaba göstermeyenler de vardır.
Dolayısıyla masonlar arasında bir örnek kişilik yapısından hayli uzak olanlar da görülebilir. Onlar ya Masonluğa yanlışlıkla girmiş ya da yanlışlıkla alınmışlardır. Masonlukta kendilerini gerektiğince yetiştirememiş ve kendilerinden beklenen gelişimi sağlayamamışlardır. Böyle masonlara bakılarak genel olarak tüm masonları yargılamak doğru olmaz. Birçok mason, Masonluğa girdikten sonra yanılgılarını ve noksanlıklarını giderir, bir “örnek kişi” olma yolunu tutar. Ancak bu bağlamda ne denli başarılı olduğu sorgulanabilir.