Bir şemsiye de siz tutun!.. Bir şemsiye de siz tutun; Tüm yadırganılmışlara. Kendi insansal yüceliğinize Toplum ölçütlerince Layık olmadığı tartılan; Ezik damgası yemiş tüm utanılanlara: Bir şemsiye de siz tutun; Tıpkı diğerleri gibi...
İnsan gibi insan olamamanın en ağır vergisi imiş Tüm bu bırakılmışlık, terkedilmişlik hissi; Bunu çok iyi öğrendim. Şu çelişkili ve tekdüze bir arayıştan ibaret olan yaşamda, Paha biçilemez tek değer; Bir tebessümde, Nemli ve ışıltılı bir bakışta saklı; İçten ve samimi bir sevgi ifadesini farkedebilmekmiş meğerse... İnsan körleşmesinin yıldönümlerinde; Yiten aydınlığını yad edip, Yeniden aydınlığa umut mücadeleleri inşaa edeceğine; Körleşmesini kutlayan eğlenceler tertip eder olmuş; O korkulu mahzenlerde...