Masonlar.org - Harici Forumu
Sanat => Edebiyat => Siirler ve Sairler => Konuyu başlatan: oasis - Temmuz 20, 2010, 11:59:03 öö
-
SEVGİ ve IŞIK
Önce hiçlik doğar,
Ansızın iki çocuk doğurur,
Gece ve dipsiz derinlik
Evren; yalnızlık, boşluk,
Sessizlik, sonsuzluk olarak
Kalmış.
SEVGİ;
Karanlık ve ölümden doğmuş,
Sevgi;
Işığı ve Işığın arkadaşı
Günü yaratmış,
Yeryüzü yaratılmış,
Zaten ışıklı sevginin gelişinden belliymiş.
Yeryüzü;
Ana ile gök babayı yaratmış
Anlaşılan şu ki;
Sevgi ve Işık,
Birlikte doğmuşlar yeryüzüne
Sevişmişler bir şekilde
Çocukları olmuş işte......(Nesrin Özyaycı)
Işık ve Sevgi İle Kalın.......
-
SEN KAPIYI KAPATMADIKÇA ARKANDAN
KAPI SANA HER ZAMAN AÇIK KALACAK DOST.
SEN GÖZÜNÜ KAPATMADIKÇA BİZE
IŞIK HER ZAMAN SENİ BEKLEYECEK GÖZ KEPENGİNDE DOST.
SEN YÜREĞİNİ KARARTMADIKÇA
BİZİM YÜREĞİMİZİ KARA GÖRMEYECEKSİN EYY DOST.
ÖFKEN DE BİR GÜN SEVGİYDİ. HATIRLIYOR MUSUN? (B.İ.R)
IŞIK ve SEVGİ ile KALIN.......