MUSA İLE HAKİKATE DOĞRU(11)-DİRİLİŞ KAYASI

[lucifer]

DİRİLİŞ KAYASI


Hz. Musa, öğlen azıklarını yemek için Yuşa’dan zenbilindeki balığı çıkarmasını isteyince, beklenmedik ya da olmayacak bir olay karşısında duyulan şaşkınlığı ifade etmek üzere Yuşa’nın dilinden hayret dolu şu sözcükler dökülür: “Olacak şey mi, bu?” dedi, “O kayanın yanında dinlenmek için durduğumuzda, nasıl olduysa, balığı unutmuşum. Bunu olsa olsa bana Şeytan unutturmuş olacak! Tuhaf şey, nasıl da yol bulup suya ulaştı!” (Kehf/63).



Yuşa’nın sözlerinin üç nokta üzerinde yoğunlaştığını görüyoruz: 1) Hayret edilecek olay yani balığın dirilmesi bir “kayanın yanında” gerçekleşmiştir; 2) Unutma fiiline Şeytan neden olmuştur; 3) Dirilen balık yol bulup suya ulaşmıştır.




Elmalılı M.Hamdi Yazır, tefsirinde balığın yanında dirildiği kaya konusunda bize diğer müfessirlerden farklı olarak şu bilgileri vermektedir: “Tefsir bilginlerinin sözlerinden buradaki kaya deniz kenarında tanınmayan bir kaya imiş gibi anlaşılıyor. Çünkü balığın denize gittiğinin anlatılmasından bu kayanın da deniz kenarında olması gerekirmiş gibi bir sonuç ortaya çıkıyor. Fakat biz bunun Kudüs’teki tanınmış, herkes tarafından bilinen kaya yani “Sahratullah” (Allah taşı) olduğuna hükmetmek istiyoruz. Çünkü “es-sahra/kaya” kelimesinden açıkça ve hemen anlaşılan budur. Balığın denizdeki yolu tutup bir deliğe girmiş olması da orada bir su deliğine sıçramış olmasıyla açıklanabilir. Gerçekten bu kayanın yanında Musa ile Hızır buluştuktan sonra 71. Ayette de anlatılacağı gibi -“ikisi birlikte gittiler, nihayet gemiye bindiklerinde...”- gemiye bininceye kadar hayli gitmiş olduklarına göre buradan denize kadar epey bir mesafe bulunduğu anlaşılır. Ve Allah daha iyi bilir, bu şekildeki bir olayda kayanın mukaddesliğinin esası bulunur.” (Elmalılı M. Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, C.5, S.369)



Elmalılı’nın ayette geçen bu kayayı sıradan bir kaya olarak değil de mukaddes bir kaya olarak nitelendirmesi oldukça düşündürücüdür. Kaynaklarda Sahra-tullah; Kudüs’te, Beni İsrail peygamberlerinin ibadet ettikleri çok eski ve tarihi bir kaya olarak geçmektedir. Hatta Hz. Peygamber’in Mirac gecesinde semaya bu kayadan uruç ettiği hakkında rivayet vardır. Bu kayaya “Hacer-i Muallak” da denir.


Kur'an birçok ayetinde insan kalbi ile kaya/taş arasında bağlantı kurmakta, gördükleri ayetlere ve ilahi mucizelere rağmen yumuşamayan, öğüt almayan insanların kalplerini kayaya/taşa benzetmektedir.



“Sonra bunun ardından kalpleriniz yine kaskatı kesildi. Taş gibidir o. Belki daha da katıdır. Taşların bazıları vardır ki, ondan ırmaklar fışkırır. Bazıları vardır ki, çatır, çatır yarılır da içinden su çıkar. Öylesi vardır ki, Allah korkusundan aşağılara düşer. Allah yapıp durduklarınızdan gafil değildir” (Bakara/74).


Anlaşılan odur ki ölü balığın hayat bulduğu bu kayanın yanı bir anlamda zamanın İsa’sı olan Hızır’ın da bulunduğu yerdir. Nasıl Hz. İsa, “çamurdan yaptığı kuşlara nefes üfleyerek onlara Allah’ın izniyle hayat veriyorsa, yine ölüleri diriltecek mucize kendisine verilmişse” Hızır’a da bu yetenek verilmiştir. Bir başka ifade ile söylersek, ayette sözü edilen kaya “hayatı/ruhu/dirilişi” sembolize eden bir makam olarak gözükmektedir. Bu makam aynı zamanda Hz. Musa’nın da hayat bulduğu, kalbi endişelerinin, kararsızlıklarının sükuna kavuştuğu, sürüncemede kalmış duygularının mutmainliğe erdiği bir “Ruh” makamdır. Bu Ruh'un üfleyicisi ise Hızır’dır ama ne var ki Şeytan Yuşa’ya bu gerçekliği unutturarak insanın yolunu kesme, tekâmülünü geciktirme noktasındaki ezeli görevini bir kez daha yerine getirmiştir.