Rağmen sevmek

[Tides]

Eleştirmek hepimizin doğasında var olsa gerek. Her gün birşeyleri eleştiriyor, kızıyor, öfkeleniyoruz. Bütün bunların çıkış noktası kendimizi merkeze alıp, kendimizi önemli hissetmemizden kaynaklandığını düşünüyorum.

Bunu nasıl yapar? Bana nasıl böyle davranabilir?

Bu sorular gerçeği görmemizi engelliyor ve bizi dipsiz, sevgisiz bir kuyunun içine bırakıveriyor. Buradaki tek gerçek hepimiz insanız ve zaaflarla doluyuz. Tabiki de hepimiz aynı değiliz fakat esas temel anlamak anlayabilmekten geçmez mi? Bu da sevmekle mümkün. Akılcı davranıp, etrafımızdaki çemberi güzel insanlarla doldurmamız, seçici olmamız gerektiğine inanıyorum. Ancak etrafımızda olup bitenlere de sevgiyle bakabilmek, oluşturulan negatif durumlara bile yüce gönüllülük ile yaklaşmamız hakikati anlamamızı sağlıyor.

Bunlar benim fikirlerim, yeni birşeyler eklemek isteyen herkesin fikirlerini sabırla bekliyorum. Saygı ve sevgilerimle...