Masonluğa girmeyi düşünmek...

[Caius Keyes]

Sayın ADAM'ın alıntıladığı Sayın Rimor'un yazısını okumadan önce bile, başlıktaki basit üç kelime bir şeyler yazma isteğimi uyandırmıştı zaten.

Mason olan saygıdeğer bir büyüğüm benim masonluğa uygun olduğumu düşünüyor. Uzun bir süredir üzerinde düşündüğüm, fakat kendimi ikna edemediğim bir konu bu. Bunun iki sebebi var; biri yazıda geçen Maslow'un teorisiyle ilgili, diğeri de konuyla alakasız felsefi bir düşünce, o yüzden sadece ilkini yazmak istiyorum.

Ben Maslow'un hiyerarşisine göre ilk 3 aşamadan geçtiğimi düşünüyorum. Yazıda belirtildiği gibi ufak bir araştırmayla bulunabilecek bu maddelerin 4.sü, saygınlık gereksinimi ile ilgili. Kendine, başkalarına saygı, başkalarının sana duyduğu saygı, güven ve başarı. Ben güven ve başarıyı paralel görüyorum, yani hem başarılı, hem iyi bir yaşam için gelir sağlayabilen bir insanın kendine güveni olur diye düşünebiliriz, veya tersi de geçerli; kendine güvenen insan, başarıyı ve iyi bir hayatı yakalar.

Bir başka deyişle, saygınlık ve başarıyı, masonluk derneğinin aidatını ödeyebilmek için değil, kendimi mental olarak hazırlayabilmek için istiyorum. Olayı fazla kişiselleştirmeden sonucumu yazayım, bence iyi bir toplum için hiyerarşideki ilk 3 gereksinim zaten şart. 4. gereksinimi masonluğa girmeyi düşünenler, 5. gereksinimi ise masonluğa girenler karşılamış olmalıdır. En verimli dizilim bu şekildedir; aksi halde 4. gereksinimde tıkanmış bir masonun kendini masonik çalışmalara iyi veremeyeceğini düşünüyorum. Bu halde ne kendine yararı olur, ne de masonluğa.