MASONLUKTA TÖRE ya da MASON TÖRESİ - 7

[ADAM]

Konu: İçtenlik

İçtenlik (samimiyet), kişinin Masonlukta benimsenen erdemleri besleyen bir niteliğidir. Sözde, tutumda ve davranışta art niyetsiz ve saklamasız olmaktır. Yalancılığın, ikiyüzlülüğün, dalkavukluğun, yüze gülücülüğün, art niyetliliğin karşıtıdır. Sevgi, dostluk, bağlılık, güç birliği, dayanışma ve uyuşmanın gereğidir.

Burada elbette genel olarak içtenlikten değil, bunun Masonluktaki yerinden ya da mason töresinde nasıl değerlendirildiğinden söz etmeliyiz.

Masonlukta, bir masondan şunlar beklenir:

a)   Kendisine karşı içtenlikli olması yani kendi kendini aldatmaması;

b)   Mason kardeşlerine karşı içtenlikli davranması yani onlarla ilişkilerinde kendisini olduğundan başka türlü göstermemesi;

c)   Masonluğa gönülden bağlanması yani Masonluğun amaç ve ilkelerini benimsemesi; sanki benimsemiş gibi görünüp aslında bunları umursamazlık ya da aldırmazlıkla karşılamakta olmaması.

Zaten Masonluğun ilkelerinin yaygınlaşabilmesi, öncelikle masonların bu ilkeleri içtenlikle benimsemesine bağlıdır. Masonluğa girmiş olan bir kimse o mason sıfatını almakla kalmamalı, bunun kendisine yüklediği görevleri bilerek ve isteyerek üstlenmeli, “mason” olma yolunu tutmalıdır.  Bu da, öyle yasalarla, tüzüklerle, kurallarla, baskı ve zorlamayla olmaz. Bu bir gönüllü olma, gönül verme işidir.


Mason olmakla alınan görevler… İçtenlikten söz edince bunların bir “görev duygusu” ile yerine getirilmesi gerektiği ortaya çıkıyor. O da mason töresinin bir öğesi. Şu halde izleyecek bölümde ona göz atalım.