Devletin En Üst Katında Masonlar

[Risus]

Bu yazıyı İlhami Soysal'ın Dünyada ve Türkiye'de Masonluk ve Masonlar / 6.basım adlı kitabının 5-6.sayfasından yazdım.



DEVLETİN EN ÜST KATINDA MASONLUK


Türkiye'deki Masonluk tarihi incelenirken göreceğiz ki, Türkiyeli ilk Mason sayılan Yirmisekiz Mehmet Çelebizade Sait Çelebi, Sefaret Kethüdalığından ( başkatiplik ) Sefir-i Kebirliğe ( Büyük Elçilik ), daha sonra da Paşa'lık ve Vezirliğe, sonunda da Osmanlı İmparatorluğu'nun sadrazamlığına kadar büyük bir hızla yükselmiştir.

Osmanlı Devletinin ilk Mason Sadrazamı işte bu Sait Çelebi'dir.

Hemen söylemek gerekir ki, daha sonraki yıllarda da Osmanlı Devleti'nin sadrazamlık koltuğuna oturacak pek çok devlet adamı garip sayılabilecek biçimde hep masonlar arasında çıkmıştır. Hatta, bir Masonluk düşmanı olan Abdülhamid'in padişahlığı döneminde bile...

Masonların devletin doruk noktalarına tırmanmaları, giderek Sadrazamlık koltuğundan da yukarılara çıkmıştır. Padişah 5.Murat, masonluğu daha şehzadeliğinde benimsemiştir.

Gene Osmanoğulları'ndan olan Sultan Murad'ın kardeşlerinden Şehzade Nureddin, Abdülhamid'in yeğenlerinden Prens Sabahattin, masonluğu kabul etmiş kişilerdir.

Osmanlı Sadrazamlarından Sait Çelebi'den başka, Mustafa Paşa, Ali Paşa, Keçecizade Fuat Paşa, Mithat Paşa, Ahmet Vefik Paşa, Mütercim Mehmet Rüştü Paşa, İbrahim Hakkı Paşa, Tunuslu Hayreddin Paşa, Prens Sait Halim Paşa, Talat Paşa, Müşir Ahmet İzzet Paşa da mason olan Osmanlı sadrazamları, başvekilleridir.

Cumhuriyet dönemi başbakanlarından da mason olanların sayısı sanıldığından çok fazladır. Süleyman Demirel'den başka, Rauf Orbay, Ali Fethi Okyar, Hasan Saka, Dr. Refik Saydam, Suat Hayri Ürgüplü, Naim Talu ve Bülent Ulusu mason başbakanlardır.

Cumhuriyet tarihimizin devlet başkanlığına kadar yükselen masonu ise Celal Bayar'dır. Bayar'ın masonluğu, ittihat ve terakki fırkası İzmir Katib-i Mesul'lüğü dönemine dayanır. Gerçi Celal Bayar sağlığında kendisinin eski bir mason olduğu yolundaki iddiaları yalanlamıştır. Masonların eski büyük üstatlarından Şekür Ökten de ekim 1985'de haftalık Nokta dergisine verdiği bir demeçte Bayar'ın mason olup olmadığı yolundaki soru üzerine: ''Sayın Bayar mason değildir.'' demiştir, ama 1951 yılında Necip Fazıl Kısakürek'in yayımladığı günlük Büyük Doğu Gazetesi'nde Bayar'ın da mason olduğu yolundaki matriküllere dayanan açıklama bu inkarın biraz, Süleyman Demirel'in masonken mason değilim demesine benzerliğini anımsatmaktadır. Devlet Başkanı Türk asıllı bir başka mason da K. Kıbrıs Türk Devleti Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş'tır. Denktaş bir İngiliz Mason locasına bağlıdır.


Kaynak: İlhami Soysal'ın Dünyada ve Türkiye'de Masonluk ve Masonlar / 6.basım adlı kitabının 5-6.sayfası

[İNSAN]

Bu tür paylaşımlar yapılmalı fakat ;  kişilerde,daha çok gençlerde bu tür bilgiler soluksuz heyecan yaratıyor. Kimi kontrolden uzak olanların ise devletin üst kademelerinde yer alan bu şahısların Masonlukla bunu elde ettiğini düşünerek elleri ayakları titriyor. Ve ; bir şeyler yapmalıyım. Ben bu ülkeyi yönetebilir,ben de yeni bir Fransız ihtilali çıkarabilirim; bende o güç var diyor.

Sonuç olarak da masonlar.org'a gelenler çoğalıyor :
Geçenlerde o bölümde gezinirken yine biri herhalde bu tür bir yazıdan etkilenmiş olmalı ki, heyecanla yönetime şuna benzer şeyler yazmıştı :

''Acil iletişime geçmeliyiz. Duyduğuma göre siz,dünyayı idare ediyormuşsunuz. Ben de dahil olmak istiyorum.Çok özel yeteneklerim var. Acil mektup bekliyorum''  

 

[Risus]

Sayın INSAN bu durum, kişinin kendi bilinçsiz ve olgun olmayan yaklaşımından kaynaklanıyor. Bu niyetle masonluga gelenler zaten niyetlerine kavuşamazlar.

Saygılar...

[mbulut]

Sayın İNSAN ve Sayın Risus'a katılıyorum.

Fakat tek sorumlusu bilinçsiz ve olgun olmayan insanlar değil.

Bana göre ; bu başlık antimasonik yaklaşım bölümünde olmalı. Çünkü son paragrafta masonların yalancı olduğunu ve mason olduklarını söylemekten utandıklarını ima etmiş. Belki ben yanlış anladım.

[Risus]

Sayın İNSAN ve Sayın Risus'a katılıyorum.

Fakat tek sorumlusu bilinçsiz ve olgun olmayan insanlar değil.

Bana göre ; bu başlık antimasonik yaklaşım bölümünde olmalı. Çünkü son paragrafta masonların yalancı olduğunu ve mason olduklarını söylemekten utandıklarını ima etmiş. Belki ben yanlış anladım.

Utandıkları için mi? Yoksa siyasi ve can güvenliklerini sağlamak için mi? Utandıklarını zannetmiyorum. Utanacak adamın masonlukta ne işi var? Bence halkımız henüz, masonluğu olduğu gibi bilmediği, iddia ve suçlamalara inanmayı tercih ettiği için, hem can hem de siyasi konumlarını korumak adına böyle bir reddedişe girmiş olabilirler ( elbette buraya kadar yazdığımı sizde biliyorsunuz sadece hatırlatma yaptım ) ve sayın Soysal'da bu maksatla 'yalanladılar' demiş olabilir zira sayın Soysal kitabının başka bir bölümünde, masonların gizliliğini 'can güvenliği' altında ele almıştır. Ama bir yandan da mason olduğunu iddia ettiği yüzlerce kişinin adını açıklamaktan çekinmemiştir.

[mbulut]

Bu yazıya bağlı olarak inkarın sebepleri

İnkar eden kişi ;

1-Yalan söylemeyi huy edinmiş olabilir

2-Gizli,saklı utanılacak birşey varsa inkar edebilir

3-Can güvenliğini korumak için olabilir

4-Şahsi çıkar veya menfaat için olabilir

5-Bağlı bulunduğu kurumu korumak için olabilir

6-Mason olduğunu söyleyecek kadar yeterli göremeyebilir.

Sayın Risus'un söylediği gibi "olabilir"

Sayın Risus bir savunmaya geçmiş ama işin özünü kaçırmış.

Kitabın diğer bölümleri gelir,paylaşılırsa sizin yaptığınız gibi bir değerlendirme yapılabilir.

Ayrıca benim bahsettiklerim benim düşüncelerim değil.

Biraz kendimizi masonluk hakkında hiçbir bilgiye sahip olmayan birinin yerine koymalıyız.

Bu durumda sıraladığım maddelerden hangisi veya yeni maddeler mi ekleyelim?

Sonuç: "Şüphe tek gerçektir. "

Keçi kesmeden,ülke yıkmaya, suikastlere kadar uzanan birçok animasonik düşünce çeşitliliği birazda böyle oluşmaktadır.

[Risus]

Bu yazıya bağlı olarak inkarın sebepleri

İnkar eden kişi ;

1-Yalan söylemeyi huy edinmiş olabilir

2-Gizli,saklı utanılacak birşey varsa inkar edebilir

3-Can güvenliğini korumak için olabilir

4-Şahsi çıkar veya menfaat için olabilir

5-Bağlı bulunduğu kurumu korumak için olabilir

6-Mason olduğunu söyleyecek kadar yeterli göremeyebilir.

Sayın Risus'un söylediği gibi "olabilir"

Sayın Risus bir savunmaya geçmiş ama işin özünü kaçırmış.

Kitabın diğer bölümleri gelir,paylaşılırsa sizin yaptığınız gibi bir değerlendirme yapılabilir.

Ayrıca benim bahsettiklerim benim düşüncelerim değil.

Biraz kendimizi masonluk hakkında hiçbir bilgiye sahip olmayan birinin yerine koymalıyız.

Bu durumda sıraladığım maddelerden hangisi veya yeni maddeler mi ekleyelim?

Sonuç: "Şüphe tek gerçektir. "

Keçi kesmeden,ülke yıkmaya, suikastlere kadar uzanan birçok animasonik düşünce çeşitliliği birazda böyle oluşmaktadır.

Savunmaya geçmedim açıkçası çünkü son yorumumda, sayın Soysal'ın kendisiyle düştüğü çelişkiyi belirtmek istedim. Hem can güvenliği adına diye başka bir başlıkta savunma yaparken, hem de yüzlerce 'mason' olduğunu iddia ettiği kişinin adını vermiştir.

Saygılar...

[ADAM]

Bu başlıktaki yazı üzerine üç görüş yazılabilir:

1- İlhami Soysal'ın kitabı, Masonluk hakkında bilgi edinmek bakımından güvenilir bir kaynak değildir. Ön yargılıdır ve çok yanlış vardır. (İlk baskısında yanlışlar daha da çoktu.)

2- Devletin üst katlarındaki kişilerden kimileri masonmuş, kimileri değilmiş, ne fark eder? Devletin üst katları kişileri üye oldukları birtakım kurum ya da derneklere göre sınıflandırır mı ki? Örneğin siz hiç devletin üst katlarında izci olanlardan söz edildiğini duydunuz mu?

3- Celal Bayar'ın mason olmadığı kesin bir şekilde bilinmektedir. Bu bağlamda Necip Fazıl Kısakürek, ne yazık ki dediğine  güvienilir bir kişi değildir.   

Bu kadarla yetinelim. Aslında söylenebilecek daha çok şey var. Baştan güvenilmezlik notu verdikten sonra, devem etmek pek gerekmiyor.
 

[Risus]

Aslında bu yazıları paylaşmamın sebebini en başından belirtmiştim. İlhami Soysal'ın masonluk hakkında yanlış yazdığı şeyleri, bilenlerin paylaşması ve düzeltmesi adına.

Saygılar...

[ADAM]

Sayın Risus'un iyi niyeti anlaşılıyor ama sayısız yanlışla dolu olan bir yazı toplamının yanlışlarını göstermekle başa çıkılamıyor ki.

Örneğin şu son örnekte üzerinde durmuş olduğumuz bir yanlış Celal Bayar ile bağlantılı. Fakat iş bununla bitmiyor ki... Şayet bir araştırmacı yazar kendisine  kaynak olarak yanlış insanların yazdıklarını almışsa, bunun sonuna varılamaz. Kuşkusuz belki bir iki yanlışı olabilir. Ancak yanlışlar ve uyduruklar sayılamayacak kadar çoğalınca iş çığrndan çıkmış oluyor.

Beri yanda bir araştırmacı yazar, kendi dünya görüşü nedeniyle bir şeye daha temelinden, daha bilmeden, ön yargılarla zaten karşıysa, o konuda yazdıklarının hiçbirine -işin kötüsü doğru olanlarına da- güvenilemez.

İşin kötüsü, konu İlhami Soysal'ın kitabı olunca, biliyoruz ki kitabının ilk basımından (1978) sonra çağrılmış, kendisine yanlışları gösterilmiş, o da ikinci (ya da üçüncü) basımında kitabın adında Ali-Veli yerine Veli-Ali gibi bir kaydırma yaparak, o önceki yanlışların yerine doğırularını yazmış. Ancak anlaşılan o ki, ya tüm yanlışları gösterilecek biçimde bir ayrıntılı inceleme yapılmamış ya da bazı konulara pek de kulak asmamış. O nedenle, işte ta 1988 yılında bilmem kaçıncı baskıda hâlâ bir dünya yanlıştan kendisini sıyıramamış durumda.

Böyle olunca ne yapılabilir ki... Hani aramızdan ayrılmamış olsa, çok değerli bir gazeteci yazarımız olduğu için tüm kitabı baştan sona inceleyelim, yanlışları tek tek çıkaralım ve kendisine gösterelim. Artık buna da olanak yok. Şu halde bu kitabı antimasınik anlatımları ile bir yana bırakalım. Eğer kimisi bu kitabı okur da "İlhami Soysal böyle demiş. Bu doğru mu?" diye soracak olursa, ona yanıt verelim. O  yanıt, "Evet, doğru" da olabilir elbette.