Merhabalar.
Aslında bir sene önce üye olmama rağmen kendimi düşünmeye vermiş, karanlıktan aydınlanmaya doğru uzanan uzun yolda kendime şans tanımıştım.
Bu sebeple izlemekle yetindim.
Kendimden bahsedemeyeceğim, nasıl bahsedebilirim ki?
Hiçlik, belki en güzel terim olurdu. Algısı açık, Locke'un deyimiyle 'tabula rasa' halindeki bir beyinle oturup izleyen biri diyelim.
Dolayısıyla ilk zamanlarımda yazdığım her iletiyi bir bebeğin anlamsız mırıldanmaları yerine koyabilirsiniz.
Selam ve sevgilerim ile.
