Eğer bir önlüksüz Mason Masonluktan çıkmış ise düşündürücüdür yoksa locada vakit/nakit kaybeden ihtiras kurbanlarına sözüm yok. Bir zamanlar oportünist düşünceler ile bir derneğin toplantılarına zorla katılmış, sabretmiş olanlara yazık.
Eğer en ham hali ile ifade edildiği gibiyse zaten kişi iyi insan olmaktan nasıl çıkabilir ki?
Bütün sorunların çözümünün cehaleti ve her türlü karanlığı yenmekte olduğundan nasıl vazgeçilebilir?
İnsanı düşünmekten, akıl etmekten alıkoyan her şeyin karşısında duran Masonluktan, bunu tüm varlığınızda hissettikten sonra hakikatten çıkılabilir mi?
Mason olmak nedir ki masonluktan çıkılabilsin?
Dernek toplantılarına ara verilir, mazeretler uydurulur... O sefih yaşantıya geri dönülür. Zaten hiç senin olmamıştır.