Ses ile tonlanmamış yazılar bazen farklı anlaşılabilir mi acaba?
Kendini değersiz, önemsiz yalnız, çaresiz ve bir hiç gibi hisseden biri; "Ben de biraz bir şeyler biliyorum." "Sezgilerimle ve el yordamıyla da olsa ışığa doğru yürümeye çalışıyorum" diye kendini ifade etmeye çalışırken;
meşguliyetleri dolayısıyla hiç kimsenin sesine kulak veremeyeceğinden endişelenerek, belki dikkat çekici olsun diye biraz farklı ve edebi bir dille yazdıkları tamamen tersine anlaşılmış olabilir mi?...
Hakiki hürriyeti ararken ve biryandan bir atomun çekirdeğine kendi hür iradesi ile bağlanan bir elektron olmayı düşlerken,
ve kim bilir yanlış bir kapıyı çalma endişesi ile gezinip Eric From un anlattığı gibi 'özgürlükten kaçarken'
evrenin sonsuz genişliği ve bilinmezlikleri içinde "tamamen özgür" kalmak gibi bir endişe ile ifade edilenler kibir ve hırs gibi anlaşılmış olabilir mi? Yoksa bu akan konu içindeki bir alınganlık mı?
Olabilir. Daha mütevazi olunup, "çok bilmiş" izlenimi verilmeyecek demek ki o zaman.
