ADAM OLMAK - 14

[ADAM]

SONSUZCA BÜYÜK

Bu bölümde kimilerine göre kitabın en sıkıcı aşaması başlıyor. Oysa ben bu konuya birçok forum üyesinin, özellikle Sayın Isabell’in ilgi göstereceğini biliyorum.

Yazarın burada “sonsuzca büyük” dediği aslında MAKROKOZMOS. Dediğine göre o da bu bölümü yazarken bir başka kaynaktan yararlanmış.

Nitekim sanırım forum alanında bu konuyu açmak yararlı olacak.

Kitap özeti açısından şöyle bir pasaj alabiliriz:

Öteden beri insanın kafasını kurcalayan bir soru vardır:

“Acaba evren hep böyle miydi?... Böyle mi kalacaktır?”

Evrende sürekli bir değişim olduğu saptanmıştır.

Galaksilerin spektrumları incelenince, bunların kırmızıya doğru kaymış olduğu görünmektedir.

Bu olgu, galaksilerin giderek bizden uzaklaştığını göstermektedir.

Bu uzaklaşmanın hızı galaksilerin uzaklığı ile orantılıdır.

Eğer biçimi bakımından uzay bir “Öklit Uzayı” ise, yani Öklit geometrisi uzayda da geçerliyse, galaksiler birbirlerinden uzaklaşıyor demektir.

Eğer gerçek öyle değil de uzay Einstein’in Görelilik Kuramı’na uygun bir “Minkowski Uzayı” ise, bu genişleme başka türlü açıklanır. Bu kez üç alışagelmiş olduğumuz üç eksenli ve üç boyutlu bir uzay yerine dört boyutlu eğri bir uzay gündeme gelir.

Dünyadan atılan çeşitli uzay araçlarının bazıları, birer yapay uydu olarak çeşitli bilgiler toplamakta, bazıları da öteki gezegenlere kadar uzanmaktadır. Böylece makrokozmos hakkındaki bilgimiz giderek artmaktadır.

Bakıyorum da, yazarın niyeti aslında bu gibi konuları irdelemek değil. Bu bölümü yazışının asıl nedeni bundan sonraki bölüme girebilmek amacını taşıyor gibi geldi bana.