Sabah Sabah

[propulsion]

(Gençtim o zamanlar daha 20'li yaşların çok başındaydım)

Sabah Sabah

Bu sabah
Kalk  borusunu üflediği zaman annem
Yine mahmurdu gözlerim
Baktım aynaya saçım sakalım ayrı düşmüşler
Bir an
Ben  niye fiyakalı olamayayım dedim yüreğime
Günler sonra tarakla tanıştı saçım
Sakalımda traş bıçağıyla
İçim içime sığmıyordu
O yüzden doğradım belki de suratımı
Hain bir sivilcedeydi  suç
Traş bıçağının hiç suçu yoktu
Kafa tutmasaydı o da ona

Naftalin kokuyordu elbiselerim
Belli ki hiç giymemişim uzun zamandır
Üzülmüşler
Hepsinin gönlünü edene kadar
Canım  çıktı vallahi

Bir aralık annem geldi
Sen sen sen …..
Diye  kaldı kadıncağız
Belli ki şaşırmıştı ama mutluydu

(30/10/1997)