bir dünya ağlar yokluğuna

[ahu]

Bu son demiştim ya
Bir daha sevmeyeceğim
Hepsi yalanmış
Senden vazgeçmek yok olmak demekmiş meğer
Sensizliğin girdabında sürüklenmek
Işık hüzmelerinin keskin kenarlarına çarpmak
Arayışlarımda
Yokluğun bir zindanmış meğer
Ya seni bulamamak o daha'da beter
Ey sevgili dön benim dünyama
Sensizliğin ülkesinde beni aratma
Duy sesimi çok uzaklarda olsanda
Akşamlardan bir gün çıkarsın belki karşıma
Bir sahilin yalnızlığında
Bir martının çığlığında
Gülümsersin belki bana gül-i rayihanla
Sevdamız ışıldar yakamozlarla
Ey sevgili gel artık
Sağnak,sağnak yağsın yağmurlar
Gelişini kutlarcasına
Dönsün artık senin aşkınla mavi ufuklara yelken açmış gemiler
Güllerin kraliçesi göz yaşlarıyla seni bekler
Belkide silinmiştir mehtabın ışığında beklediğin gülün hayali
belkide uçup gitmiştir
Ruhu gökyüzüne
Akarken kanı beyaz gelinliğine
 düşmüştür cansız bedeni toprağın üstüne
Kucaklamıştır onu sevgili
Gözyaşlarının serinliğiyle
Son bir gülümseyiş vardır mutlu çehresinde
Beyaz gülün son damla kanı toprağa düştüğünde
Önünde duramaz artık ulu çınarlar
Devrilir birer,birer
Engin denizler taşarcasına onu bekler
Gel der
Bir dünya ağlar yokluğuna