Kim mutlu......

[ceycet]

‘’Ah, şu okul bir bitse…’’

‘’Ah, şu işten kurtulsam…’’

‘’Ah, şu boş zamanlar geçse, bir şeylerle uğraşsam…’’

…

Her durumda ‘’bitse, geçse’’ gibi arzularımız beliriyor değil mi? Sıkılıyoruz değil mi?

İstemiyoruz, yetmiyor! Daha çok rahatlık istiyoruz…  Fakat on kat daha rahatlık olsa da istemeyiz onu! O zaman yine daha çok rahatlık isteriz…

Yetmiyor demiştim… Evet, yetmiyor ve yetmez! Yüzümüz sürekli gülse de yetmez! ‘’Bakma, deriz, yüzümün güldüğüne…’’ ve devam ederiz cümleye… Aslında o kadar dertliyizdir ki onları anlatmak için karşıdakinin durumuna bakarız… Belki de bir umuttur anlatmak…

Belki de kelime bulamayız anlatmaya, hiçbir cümle gelmez aklımıza (hani çok dertliyiz ya). Ama ‘’Sorma…’’ dediğimiz de olur…

Sorma arkadaş, hiç sorma ne kadar sıkıntı sahibi olduğumuzu… Memnun olamıyoruz, tatmin olamıyoruz! Laflarımız çoktur ‘’Ölsem de kurtulsam!’’dır mesela bir tanesi…

Bir taraftan da ölemeyiz; yapamayız onu, korkutucudur… Adımlarımızı farklı taraflara atmaya çabalarız çaktırmadan… Umutsuzluğumuzun içinde de bir umut ararız… Dünyada saadet ararız derinlerde…

Ölüm ürkütücüdür, adı bile dert olur çoğuna… Ama laflarımız çoktur dedim ya, kabul etmeyiz işte: ‘’Ölümden mi korkacağım!?’’

Lakin bir gün biri başarır… Arar bulamayız… ‘’Bu muydu her şey?’’ ‘’Şimdi mutlu mu?’’

Beklentilerimiz sonumuza mı yönlendiriyor acaba? Sınırsız beklentilerimiz ne yapmaya çalışıyor böyle? ‘Bitse’lerin, ‘geçse’lerin sonu ne?

Önce:’’Bu bitse de kurtulsam!’’ ‘’Şu geçse başka bir şey istemem!’’

Sonra:’’Ne günlerdi be! Artık geri gelmez!’’ Ardından, yani sonra önceye dönünce, yeni sonraların özlemi mi olacak? O günler de ‘’artık geri gelmez’’ olacak! ‘’Ne günlerdi’’ olacak…

Geçmişin(gelecek de öyle) zevki, zahmetsizliğinden olsa gerek; andışılığından olsa gerek… Oysa andır anlamlandıran geçmişi-geleceği… An bir çizgi gibi geçer geçmiş olur; gelecek de öyle olacaktır! Şöyle de diyebilir miyiz acaba: ‘’Geçmiş yok, gelecek yok, sadece an var!’’ Diyebilir miyiz ki mutluluk sadece anda varsa var; gülmek sadece anda, ağlamak anda... Diyebilir miyiz: ne varsa anda!

Bence diyebiliriz…

Yanlış anlaşılmayayım, ‘’geleceğe yatırım yapmamak lâzım, gelecek gelmeyecek.’’ demiyorum. Ama gelecek ‘an’la gelecek...

İçinde bulunduğu zamanda, her şeye rağmen mutlu olamayan biri, ne yapsa da mutlu olamaz ilerde…

Mutlu mu?     

‘Yaşadığı anda mutlu olandır mutlu!’

OĞUZHAN GENCER......Alıntı

[Erbeks]

süper yazı.. her teşhisi, her kelimesi doğru..

[Melina]

Konuyla alakali bir cizim mevcuttu sosyal medyada.. Seyler bittiginde rahatliga kavusulacagi one surulur. Yasadikca ortaya bizi bekleyen yeni seyler cikar ve bitmesi beklenenler hic bitmez.

Saygılarımla