17 Ağustos depremi' nin en acı hikayeleri. Acılar unutulmadı...
Ben kardeşimle aynı odada kalıyordum. Ve ranzada yatıyordum. 2 Katta ve Depremi İki kat daha fazla hissediyordum. Gerçi ne olduğunuda anlamamıştım Ama büyük bir uğultu duyuyordum UUUUUUUUUU diye bir ses ve Çatırtılar. Ranzam Duvara vurup vurup sallanıyordu. Lambalar yanıp sönüyordu. Kardeşim Baba ben Anne diye çığlık atıyordum. Bilmiyorum ki ne olduğunu. Meğer sarsıntı geçince anladım deprem olduğunu Ama şunu söyleyebilirim. İlk önce kıyamet koptuğunu düşündüm. Derken annem babam geldi aşağıya indik aşağıda gök yüzüne baktığımda tüm yıldızlar yanyana gelmiş sanki üzerimize üzerimize yağıyordu. O gece yüzlerce yıldız kaydığını gördüm dk bir yıldız kayıyordu. Hani derler ya herkesin bir yıldızı vardır. O kişi öldüğünde yıldızı'da kayar diye aynen o şekildeydi bir bir yıldızlar kayıyordu. Dışarıda herkes üzerine ne bulursa geçirmiş. Sanki mahşer yeriydi Çığlıklar birbirini aramalar. Felaket bir ortam vardı. Derken bizimkiler arabının radyosunu açtılar. Ve ilk Anons 7 şiddetinde deprem oldu Gölcük, İzmit Yerle Bir Oldu. O anda hepimiz donup kaldık daha saatler önce oradaydık. Ve orada kalmayı istiyorduk. Ancak bir güç bizi oaradan buraya çekmişti. Şimdi bilemiyordum Allaha şükürmü etsem yoksa akrabalarım yaşıyormu onlarımı bulsam. Derken saatler geçti ve bir daha izmite gitmeyecem diyen babam akrabalarımızla birlikte izmite deprem bölgesine gitti. Yolda giderken gördükleri manzara hepsini çok kötü etkilemiş bütün binalar yıkılmış insanlar tanıdıklarını arıyorlar. Derken Teyzemlerin oraya varmışlar. Ve 5 katlı binanın 3 katının yere kapandığını görmüşler. O anda hepsi çok kötü olmuş. Akrabalarımızın öldüğünü düşünmüşler ama Allahtan hiçbirine birşey olmamış. Ancak ilk üç katta oturan tüm komşuları vefat etmişler...