HATTİN OLAYI SONRASI

[ADAM]

Aslında bunu önceki bölüme eklemiş olmalıydım. Atlamışım. Özür dilerim.


Hattin Savaşı’nda (ona “savaş” denilebilirse) Hıristiyanlar tümüyle tutsak edildikten sonra, Kudüs kralı ile birlikte prens ya da kont gibi bir unvanı olan soylular ile Tapınak Şövalyelerinin büyük üstadı bir yana ayrıldı. Diğer şövalye ve askerlerin her biri teker teker yere diz çöktürülüp boynu vuruldu.

Bu arada, daha önce Salâhaddin Eyyubî ile birkaç kez çatışmış hatta giriştiği savaşlardan bazılarını kazanmış bile olan Antakya Prensi Renaud de Châtillon pisi pisine kendini öldürttü.

Bu pek ilginç bir olaydır ve şöyle anlatılır:

“Salâhaddin Eyyubî, Kudüs kralı ile diğer tüm soyluları çadırına getirtti. Hepsi çok susamıştı. Salâhaddin Eyyubî büyük bir tasa kendi eliyle su doldurup Kudüs kralına sundu.

Kral Guy de Lusignan duraksayıp parmağının ucunu ıslatarak suyun şöyle bir tadına bakınca Salâhaddin, «Korkma!... Zehirli falan değil. Rahatça iç.» dedi. «Seni öldürmek istesem boşuna zehir harcamam.»

Kudüs kralı biraz içtikten sonra arta kalanını yanı başındaki Renaud de Châtillon’a uzattı. Renaud, elinin tersiyle itip istemediğini söyledi.

Salâhaddin bunu farklı yorumladı. Tası alıp içinde kalan suyu döktü. Yeni baştan doldurup ona kendi eliyle uzattı.

Renaud bir kez daha elinin tersiyle iter gibi bir hareketle içmemekte diretince, Salâhaddin kızdı. «İçsene be adam!... Yoksa bir daha hiç su içemezsin.» dedi.

Renaud ise ona «Sana ait hiçbir şeyi yemem ve içmem. Bu Tanrı’nın gücüne gider.» deyince, Salâhaddin tatlı sert bir dille «Buraya bak Prens Renaud!... Doğru dürüst konuşalım. Şimdi senin yerinde ben, benim yerinde de sen olsaydın, ne yapardın?» diye sordu.

Renaud kısa ve kesin bir yanıt verdi: «Kelleni uçururdum.»

Salâhaddin ayağa fırlayıp «Domuz!» diye bağırdı. «Sen burada benim tutsağımsın ve ben seni konuk sayarak kendi elimle su verdim. Sen kendini ne sanıyorsun? Bir daha istesen de, yalvarsan da içemeyeceksin çünkü tası tutmak için elin olmayacak.»

Aniden kılıcını çekti ve şiddetle Renaud’un sağ koluna indirdi.

Ortalık bir anda kana bulanınca, muhafızlardan biri ne olduğunu pek anlayamayıp sultanı tehlikede sanarak ileri atılıp kafasını uçuruverdi.

Salâhaddin Eyyubî, Kudüs kralına ve diğer soylulara bu olaydan ötürü son derece açık yüreklilikle üzüntülerini bildirdi. Onlara şöyle bir öğüt verdi: «Biz, töremiz uyarınca kralları, prensleri ve şanlı komutanları öldürmeyiz. Yeter ki siz bizi buna zorlamayın!»

Hattin Savaşı’nda olup bitenler Avrupa’da duyulur duyulmaz, hatta Kudüs’ün de Müslümanların eline geçtiği öğrenilmeden önce, Papa 8. Grégoire Üçüncü Haçlı Seferi’nin yapılması için çağrıda bulundu. Ancak haçlı ordularının hazır duruma getirilebilmesi iki yıl aldı.

Bu sefere de önceki gibi iki ayrı grup katılıyordu. Bunlardan birinde, ortaklaşa hareket etmek üzere anlaşan İngiltere Kralı Richard (Aslan Yürekli Rişar) ile Fransa Kralı 2. Philippe yer alıyordu. [Bu birlikteliğin ilginç bir gerekçesi vardır ama onu bir başka zaman anlatırım.] Diğer grup ise, tahta çıktığından beri papa ile hiç de iyi geçinememiş olmasına karşın üzerine düşeni yerine getirmek isteyen ya da bu seferden bu kez kendi ülkesi hesabına bir pay çıkarmayı öngören Kutsal Roma İmparatoru Friedrich Barbarossa’nın ordusuydu.



Üçüncü Haçlı Seferi, bir açıdan tüm haçlı seferleri arasında en ilginç olanıdır. Bunu da ikiye ayırmak gerekir. Biri Almanların cephesi (İkinci Haçlı Seferi’nde olduğu gibi) diğeri de Fransız ve İngilizlerin cephesi (öyle denilmesi doğruysa). Bunların anlatımına bir sonraki yazımda başlayacağım.

[Veritas]

Renaud De Chatillon gibi bir canavara bu kadar tahammül etmek bile o çağda yaşayan bir monarkı bence aziz mertebesine yükseltir.