Masonlar.org - Harici Forumu

 

Anket

Hangi durumda toplum daha az zarar görmüş olur?

Toplumdan dışlanıp, cinsel meta halinde yaşamaya mecbur bırakıldıklarında
Kabullenilip, normal bir meslek (esnaf, memur vs.) sahibi olarak yaşamaları halinde

Gönderen Konu: Farklı cinsel yönelime sahip kişiler ve genel toplum ahlakı  (Okunma sayısı 37022 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Ekim 20, 2009, 12:04:20 ös
Yanıtla #50
  • Seçkin Üye
  • Uzman Uye
  • *****
  • İleti: 7217
  • Cinsiyet: Bay


Bu konuda bilim dışı, öznel görüşle "eşcinsellik bir hastalıktır ve tedavi edilmesi gerekir" bağlamındaki ısrarı anlayamıyorum.

Bu konuda Sayın Özak1977, kendi branşı olmamasına karşın güzel bir açıklama yaptı.  İstermisiniz bu konuyu ünlü ve başarılı psikiyatr Prof. Dr. Mehmet Kerem Doksat'a iletelim ve bakalım bizim anlayabileceğimiz kadar basit bir şekilde nasıl yanıt vereceğini görelim?

Eminim ki bu forum alanındaki kişilerden birçoğu onu çok iyi tanır; böyle bir konuda güvenilir olduğunu bilir.

Bilmeyenlerin bu konu üzerinde kendilerine geldiği gibi, kendi değer yargıları uyarınca görüşlerinin doğru olduğunu ileri sürüşleri bence pek yanlış bir tutum.

Sevgiler. 
ADAM OLMAK ZOR İŞ AMA BUNUN İÇİN ÇALIŞMAYA DEĞER.


Ekim 20, 2009, 12:19:58 ös
Yanıtla #51
  • Seyirci
  • Orta Dereceli Uye
  • **
  • İleti: 300
  • Cinsiyet: Bay

Psikolojiyi bitirdim. Ve Prof. Dr. Mehmet Kerem Doksat'ı iyi tanırım.

Sayın Adam sana bi soru sorucağım...

Eşcinsel insanları hasta olarak kabul etmeyelim ve onları dışlayalım. Sonuç ne olucak ? Öfke , Nefret, Şiddet ortaya çıkıcak. Çıkmıcakmı ?



Ekim 20, 2009, 06:40:59 ös
Yanıtla #52
  • Skoç Riti Masonu
  • Uzman Uye
  • *
  • İleti: 3734
  • Cinsiyet: Bay

Bu konuya ben bir hukukcu olarak yaklaştığım için, psikolojiden tıptan hariç olaya bakıyorum.

Konuyu bu kez çok eskilerden alıp getireceğim. Ve çokkültürlülük bağlamında olaya bakacağım.

Aslında herşey Modern Devletin var olmasıyla ortaya çıktı. Modern devlet, merkezi bir yönetim biçimi olarak örgütlendi ve yurttaşının tanımını yaptı. Modern devletin öncelikle bir sınıra, bir dile ve bir yurttaş prototipine ihtiyacı vardı. Tertoryal olarak sınırlar çizilince bu sefer sınırın bir yakasında çoğunluk iken diğer yakasında azınlık olarak kalanlar ortaya çıktı. Dilleri, dinleri farklı olanlar. Bunun üzerine cumhuriyetçilerin çok sevdiği "etnik kör" bir devlet var edilmek istendi. Yurttaş kavramı böyle ortaya çıktı. Yurttaş kanun önünde eşitti. Peki gerçekten eşit miydi? Hayır değildi. Çünkü yurtaşın bir de makbul olanı, olagan olanı vardı. Kimdi bu makbul yurttaş? İlk önce erkekti. Doalyısıyla cinsiyet ayrımcıydı yurttaş kavramı. 1700lerde bu son derece doğaldı. Kadınlar açısından bile... ta ki kadnı hareketi ortaya çıkana değin... 1800lerde feminist komik bir tip olarak kabul edildi... Yurttaşın en önemli özelliği siyasete etki etmesidir. Bunu ise seçme hakkıyla sağlar. KAdınların böyle bir hakkı yoktu. Tabi şimdi sıralayacaklarımında... Sonra bu yurttaş bedenen sağlıklıydı. Yani özürlü-engelli değildi. Bu yurttaş beden ayrımcısıydı. Bu yurttaş "beyaz"dı. Afrikadan getirilen siyah köleler birer yurttaş değildi, maldı. Hakları var mıydı? 1960lara kadar yurttaş haklarına sahip olamadılar.  Dolayısıyla bu yurttaş aynı zamanda etnik ayrımcıydı. Ve bu yurttaş iyi aile babasıydı. Yani eşcinsel değildi. Heteroseksüeldi. Aile reisiydi. Bir kadın tek başına bir çocuk doğurabilmesi ve onu büyütebilmesi aykırı bir talepti (hala da oyle değil mi? Amerikan seçimlerini ve avrupa seçimlerini takip edenler bilirler bugünlerde evli olmayan annelerin isyanı var. Evli olan ve cocuğu olanlara yapılan sosyal yardım ile kendilerine yapılan sosyal yardım arasındaki adaletsizlikten dem vuruyorlar. En azından bir adaletsizlik var bir zamanlar aile yardımıydı bunların adı, tıpkı şimdi bizim ülkemizdeki adı gibi yani) Çok ilginç olarak bu yurttaşlık siyasetinin ismi neydi dersiniz? "Demokratik yurttaş". Bu tipin ülkelere göre değişen biçimleri oldu elbette. Ve bu yurttaş o ülkenin dinindendi. İspanyada katolik, ingilterede angilikan. Ve tüm bunların toplamında bir yurttaş protipi ortaya çıkarıldı. Bu prototipin dışındakiler makul değildiler.

Sorun işte o zamandan başladı. Yani yurttaş denilen proje birleştirici değil aksine ayrımcıydı. Bu etnik kör demokratik yurtaş olarak adlandıralan proje nihayetinde sorunlara yol açtı ve bunun karşısında sorular ortaya çıktı. İşte çokkültürlülük taleplerinin doğuşu burda başlar. Çokkültürlülük denilen şey yalnızca etnik temelli değildir. "Normal"in karşısında olanların, farklı tercihlerin bir arada "eşit" biçimde yaşamını savunmaktır.

Normal nedir? Normali kim belirler? Ben niçin normalim de bir eşcinsel normal değil?
Bu yurttaş tipine karşı hareketler ortaya çıktı. Wallerstein dünyada der iki büyük devrim vardır der. Bunlar nedir diye sorsam burda bu yazıyı okuyanların büyük çoğunluğu 1789 ve 1917 diyebilir. Ama değil :) Wallerstein devam eder bunlar iktidar olamamışlardır ancak insanlığı olumlu yönde etkilemişlerdir saptamasında bulunur. Bunlardan ilki 1848 Devrim dalgasıdır. Dalgasıdır diyorum çünkü 1848 tek bir ülkede değil iskandinavyadan doğu avrupaya her yerde olmuştur ve hiçbiri iktidar olamamıştır. Ancak hepsi genel olarak değerlendirildiğinde insanlık için iyi olmuştur. İkincisi ise çok daha yeni 1968 dalgasıdır. 68 hareketi hiçbir ülkede başarılı olamamıtır. İktidar olma bağlamında. Bu dalganın temel nüveleri kimi ülkelerde daha sonra silahlı örgütler halini almış ve onlarda bir şekilde bastırılmış ve ortadan kaldırılmıştır. Ancak 68'de insanlık için iyi sonuçlar doğurmuştur. Mesela, ırk ayrımcılığının sona ermesi, amerikanın vietnamdan yenilmiş olarak çekilmesi ve ilginç gelecek özgür seks hareketi. Aslında bununda temelleri o tek tip amerikalıların yaşadğığ 1950lere dayınır ve 50lerde ortaya çıkan beat neslinden. Şimdi özgür seks deyince bu adamlar acaba sapık mıydı diye bir soru sorulabilir. Hayır değildiler. Ancak o mutantan topluma karşı bir karşıtlık göstergesiydi bu. Gerçekten kime neydi insanın en mahrem yeri olan yatak odasında kiminle aşna fişna yaptığı ya da yapmak istediği.

Tüm kapatmalar siyasidir ve tüm hastalıklar politik. (Bu önerme için Foucault'nun Cinselliğin Tarihi ve Deliliğin Tarihi'ni okumanızı öneririm.) Çünkü normal olanın dışındaki herşey ve herkes bu normale karşı bir tehditti. O yüzden heteroseksüel olmayanlar sapıktı ve akıllı olmayanların da toplum içinde yaşamaları gerekmiyordu onlar bir yere kapatılmalıydı). Ancak bu siyasi hamle başarılı olamadı. Çünkü farklı olanların hak talepleri ortaya çıktı.

Biz bugün ortaya çıkan herşeye karşı sanki ilk kez biz karşılaşıyormuşuz gibi tepki veriyoruz. Çokkültürlülük taleplerine müthiş tepkilerle ortaya çıkıyoruz. Türk'ün hakları ne olacak peki gibi mesela. Ama bunların hepsi daha önceden başka toplumlarda yaşanmış, çözüm yolları bulunmuş veya bulunamamış ama diğer toplumlarında başına gelmiş. Biz olaya ergenliğe ilk adımını atan erkek çocuğu yaklaşımıyla yaklaşıyoruz. Tepkili, herşeyin kendisine karşı bir komplo olduğunu düşünen, dünyanın merkezine kendisini yerleştiren, herşeye anlık sert tepkiler veren bir erkek çocuğuyuz toplum olarak. Ben hepimiz çokkültürlülüğü savunalım buna taraftar olalım demiyorum. Ama bu da neymiş ya diye bir bakalım yeter. Bir şeye karşı çıkıyorsak bunun neyin nesi olduğunu da bilelim.

Eşcinselliğin aykırılığını doğal olarak ispatlayabilir misiniz? Diyebilirsiniz ki insanların eğilimi heteroseksüeldir. Kime göre? BUnu bize kim söyledi? Niçin öyle? Neden bunun haricindeki tercihler sapıklık, hastalık hali olsun? Niçin tedavi edilmesi gereksin? Bu yol denenmedi mi sizce? Dünya sağlık örgütü niçin eşcinselliği bir hastalık olmaktan çıkardı sizce?

Eşitlik artık 1700lerdeki o yurtttaş prototipi değildir. Hani sadece kanun önünde eşit(!) olan prototip. Artık eşitlik farklı tercihlerinde bir arada yaşayabilmesindedir. Yani temel haklar teorisinde önemli bir yeri olan J Locke gibi hem özgürlükçü ama hem de sömürgelerden sorumlu bakan olamazsınız. Bakıyorum burda eşcinselliğe tepki koyanlar aynı zamanda diğer çokkültürlülük tiplerine de karşıt olanlar. Çünkü onlar o "etnik kör" düşüncenin savunucuları olduğu için kamusal alanın rengi olmaz deyip bu kamusal alanı aslında makbul yurttaşa özgüleyenler. Türkiye bağlamında türk, müslüman ama sünnisinden ve hatta hanefi olanından müslüman, heteroseksüel, ve elbette laik... bunun haricinde söz söyleyenler mi? onlar, ajan, soros cocuğu, i..e, sapık, kızılbaş, mum söndücü...

Farklılıkların bir arada yaşamasına karşı çıkanlar "normal"likten söz açıyor, yaradılıştan dem vuruyorlar. Eğer akademik bir tartışma yapacaksak bunu seküler argümantasyonla yapmalıyız. İşin içine din, tanrı sokulursa, luta gideriz, sodom gomoreden çıkarız. Oyle bakarsak kürtajda günahtır. Bu da katolik ülkelerde sorun mesela. Hoş papalık resmi olarak olmasa da son zamanlarda tecavüzden kaynaklı gebeliklerde kürtaja göz yumuyor. Ama genel olarak bir kadının bedeniyle ilgili tercih hakkını kullanması yasaklanıyor. Çünkü tanrı onun doğmasını istediği için senin rahmine koydu, aldırırsan günah deniyor. Peki kadının bedeni? Ya da kadının tercihi? Buna da elbetteki birileri çıkıp itiraz edecektir. Bu cinayettir diyecektir. Ama buna da seküler bir argümanla karşı çıkamayacaktır. Yine tanrı diyecek yine din diyecektir. Eğer gerçekten seküler bir argümanınız varsa onları da dinlemekten hoşnut olurum.

Karman çorman; çünkü konuşuyormuş gibi yazdım. Daha da konuşabilirim. Ama yeterli değil mi? Olay niçin hak ve özgürlüklerle ilgili, niçin modern devletle eklemli herhalde anlatabilmişimdir.


« Son Düzenleme: Ekim 20, 2009, 06:44:45 ös Gönderen: skullG »


Ekim 20, 2009, 07:19:28 ös
Yanıtla #53
  • Seçkin Üye
  • Uzman Uye
  • *****
  • İleti: 7217
  • Cinsiyet: Bay


Sayın SkullG olayı tarihin belli bir kesiminden getirirek hukuk açısından çok güzel bir biçimde ortaya koydu. Sanırım hukukun tarihte daha ayırımsız olduğu bir dönemi 2 bin yıl kadar geride bıraktık. Daha önce de değinmiş olduğum üzere bu konu benim yeterince ilgi alanım kapsamında değil ama Antik Yunan ve Antik Roma'nın bu bağlamdaki özellikleri anlatabilirdim belki.

Sayın SkullG anlatımına nokta koymadı; noktalı virgül ile bitirdi. Ben şöyle bir çıkarsama yapabilirim: Orta Çağ kafasıyla düşünürsek, eşcinselleri dışlamalı. Öyle düşünmeyelim; çağdaşlaşalım artık. Kafalarımızda Rönesansı yaşatalım.

Eşcinseller arasında hasta olanlar da vardır, bu tür bir yaşam tarzını bilinçli olarak benimseyenler de... Hasta olanlar belki tedavi edilebilir; belki diyorum çünkü tedavi edilebilirlik düzeylerine iliştkin bilgim yok. Fakat hasta olsa da olmasa da eşcinseller dışlanamaz. Onlar da tüm insanlar gibi "insan" niteliğini taşır ve diğer insanlarla her bakımdan eşdeğer haklara sahiptirler. Her kim eşcinselleri dışlamak eğilimindeyse, oturup öz eleştiri yapmalı ve değer yargılarını gözden geçirmelidir. Kendini saplanmışlıklardan kurtarmak için çaba göstermelidir.

Sevgiler.



ADAM OLMAK ZOR İŞ AMA BUNUN İÇİN ÇALIŞMAYA DEĞER.


Ekim 20, 2009, 08:34:20 ös
Yanıtla #54
  • Ziyaretçi

Benim bu konudaki söyleyeceklerim değişmeyecektir ; eşcinsellik  normal  dışıdır:Bu insanlara  rahat rahat     ''hasta ''  diyemiyoruz ;  ''seksüel  oryantasyon  bozukluğu '' vardır  diyoruz . Tıpkı  obesite  toplumda  çok  yaygınlaşmasıyla ( normal  dışı  olmasına  rağmen ) , kimse  bir   şişmana  hasta  demiyorsa...Aynı  şekilde  obez  insanlar da  iş bulmakta  zorlanırlar  ,  toplum  tarafından  horlanırlar  ,  aşağılanırlar  ;   sokakta  hiç  tanımadığı  insanların hakaretine  uğrayıp  alay  konusu  olurlar ;  arkadaş  bulmakta   zorlanırlar  vs. ...Tabi  eşcinsellikle  çok   farklı  şeyler  bunlar  ama  toplumda çektikleri  zorluklar  benzerdir ,  biz  obezlere  çok sağlıklı  olsalar da  sağlıklıdır  diyemiyoruz  ama hastadır  da  diyemiyoruz :  ''yeme  bozukluğu ''  vardır  diyoruz...Benzer...Bunların da  ellerinde  olmadan iştahları  kabarık oluyor  ama sebep  genetik ( ob geni)  ama  sebep  hormonal  ama sebep  çocukluk  çağında  aldığı  travmalar  ve yetiştiriliş tarzı...Benzer...Ve  kaderi  aynıdır  ,  tedavisi  yoktur...
« Son Düzenleme: Ekim 20, 2009, 08:44:49 ös Gönderen: ozak1977 »


Ekim 20, 2009, 11:15:11 ös
Yanıtla #55
  • Ziyaretçi

 Sayın ADAM ;

Prof.Dr.Kerem Doksat  hocamın  kendi internet  sitesinden  cinsellik  konusundaki  derlemesini  sunuyorum. Benim  size  anlattıklarımın  bilimsel  isbatı  da  diyebiliriz.
 


CİNSEL SAPMALAR
Bâzı Temel Kavramlar“Sex, sexuality” kelimelerinin tam karşılığı “eşey: tenasüliyet”tir; “gender” ise “cinsel(lik), cinsiyet” anlamına gelir. Günlük jargonda ise cinsel ve cinsellik terimleri sıklıkla hem “sexual” hem de “gender” karşılığı olarak kullanılmaktadır (tıpkı araz teriminin -yanlış olarak- hem symptom hem de sign karşılığında kullanıldığı gibi). Bir insanın cinsel hayatını bilimsel perspektifle anlayabilmek için belli temel kavramların, doğru terimlerle de ifâde edilerek, iyi bilinmesi gerekmektedir. Cinsel işlevler ve onların ârızalarıyla (cinsel işlev bozuklukları), cinsel davranış ve yönelim bozukluklarını (cinsel sapmalar) birbirine karıştırmamak gerekir. Cinsel işlevler normâl, sağlıklı bir cinsel hayat için gerekli olan bedensel ve psişik faâliyettir: Dürtü (drive), uyarılma (tahrik olma: erkeklerde ereksiyon ve prostatik salgıların gelmesi, kadında da klitoral ereksiyon ve ıslanma), plato (ön sevişme, arzunun sürmesi), orgazm (erkekte ejakülasyonla karakterizedir) ve sönme (rezolüsyon, heyecanın dinginleşmesi) safhalarından oluşur. Bu faâliyetle ilgili bozukluk ve aksamalar ayrı bir konudur ve bu bölümde anlatılmayacaktır.
Kimlik (hüviyyet, identity) kavramı seksolojide belli açılımlara ayrılarak incelenir:

1. Eşeysel Kimlik (Sexual Identity, Tenâsülî Hüviyyet): Kişinin genotipik etkilerin de sonucunda, fenotipik yâni biyolojik açıdan hangi cinsiyete âit olduğunu ifâde eder. Normâl bir erkeğin XY kromozomları, testisleri, penisi, yetişkinlikte erkeklere özgü kıllanma şekli ve adale-iskelet sistemi vardır. Normâl bir kadının da yumurtalıkları, vajinası, klitorisi, yetişkinlikte kadın tipi memeleri, kıllanması ve adale-iskelet sistemi vardır.

Bâzı kromozom anomalileri ve hastalıklar eşeysel kimliği bozar: Turner sendromu (X0 kromozom defekti), yalancı ve gerçek hermafroditizm, çeşitli kromozom anomalileri (XXX, XYY, XXY gibi; Y0 hayatla kaabil-i telif değildir), androjen duyarsızlığı sendromu (eski ismiyle “testiküler feminizasyon”), Reifenstein sendromu (tam olmayan androjen duyarsızlığı sendromu), testesteron senteziyle ilgili enzim defektleri (msl. 5-alfa redüktaz eksikliği) bunlar arasında sayılır. Hermafroditizm her iki cinsiyete de özgü özelliklerin aynı bireyde bulunması durumudur.

Yalancı hermafroditizmde genetik açıdan da, fenotipik açıdan da cinsiyet bellidir ama genital organların şekillenmesinde bir ârıza meydana gelerek, meselâ, normâl erkek organlarının yanısıra, aksesuar-rudimanter bir vajina gelişmiştir. Gerçek hermafroditizm ise çok ender rastlanan bir durumdur, her iki cinsiyete âit organların da tam teşekkülü söz konusudur ve bu klinik tabloya genetik mozaiklik de refakat edebilir (XY-XX mozaiği gibi) ama ekserisi 46XX karyotipine sâhiptir. Her hâlükârda, böyle vak’aların en kısa zaman içerisinde tıbbî değerlendirilmelerinin yapılıp, cerrahî müdahaleyle en uygun düştükleri eşeysel kimliğe kavuşturulmaları gerekir. Aksi takdirde, yaş ilerledikçe, ciddi psikososyal intibak sorunları yaşarlar.

Turner sendromlu (46X0 karyotipi) çocuklar çocuksu, küçük kız görünümlerini korurlar ve genellikle rudimanter bir vajinaları vardır; kız olarak yetiştirilmeleri en uygunudur.

Androjen duyarsızlığı sendromu (testiküler feminizasyon) vak’aları ise ciddi psikosoyal, hâttâ psikolegal sorun oluştururlar. Bunlarda testisler fibrotik bantlar hâlinde batında veya inguinal kanalda bulunur; genital organlar hâriçten bakıldığında normâldir ama muayenede vajinanın tam gelişmediği ve kör bir sona sâhip olduğu, uterusun veya fallop tüplerinin olmadığı tesbit edilir. Primer amenore en önemli ipucudur. Evlendirildikten sonra, çocuğu olmadığı için muayeneye götürüldüğünde teşhis edilen pek çok vak’a vardır. Cinsel yönelimleri genellikle normâl kadınlarınki gibidir. Reifenstein sendromunda (tam olmayan androjen duyarsızlığı sendromu) testisler çok küçüktür, hipospadias ve jinekomasti vardır. 5-alfa redüktaz enzimi eksikliğinde ise genital yapılanmada belirsizlik, kız gibi yetiştirilme ama ergenlik döneminde virilizasyon görülmesi tipiktir (bu sendromun form fruste, çok daha hafif şekillerinin hemcinsselliğin ortaya çıkmasında rolü olabileceği düşünülmektedir). Kromozom mozaisizmini de katarsak, bu gruptaki bozukluklar başlıca erkek yalancı hermafroditizmi sebeplerini oluştururlar.

Dişi yalancı hermafroditizmine yol açan durumlarda ise dişi karyotipine eşlik eden belirsiz veya eril genitaller tipiktir. Konjenital adrenal hiperplazi en sık rastlananıdır. Muhtelif otozomal resesif enzim defektlerince ortaya çıkabilir. ACTH fazlalığı ve adrenal hiperplazi tipiktir. Bunlarda çocukken “erkek Fatmalık” davranışı, yetişkinlikte de biseksüel veya hemcinssel fanteziler veya yönelimler sıktır. Benzer tablolara androjen salgılayan tümörlerde ve gebelikte annenin androjen kullanması durumlarında da rastlıyoruz.

2. Çekirdek cinsel kimlik (core gender identity), eşeysel kimliği ne olursa olsun, kişinin kendisini hangi cinsiyete âit olarak hissettiğidir. İki üç yaş civarında (fallik dönem başları, aşağıya bakınız) kesinlik kazanır.

3. Cinsel rol kimliği veya cinsel rol davranışı (gender rol identity / behavior) ise, yetiştirilme ve kültürün de etkisiyle, çocuğun hangi cinsiyetin davranışlarını sergilemeyi tercih ettiği anlamına gelir -ki, beş yaş civarında ke­sinleşir. Bu iç içe temel kimlik hissindeki sapmalar Cinsel Kimlik Bozuklukları’na, transseksüalizme varan patolojilere yol açar.

4. Cinsel yöne­lim veya cinsel tercih (sexual orientation / preference) ise cinsel haz ve tatmin nesnesi olarak ne­yin tercih edildiğidir. Cinsel yönelimin netleşmesinde hür iradenin rolü çok tartışmalı olduğu için, “tercih” terimi pek doğru kabûl edilmemekte ama popüler yayınlarda çok kullanılmaktadır. Hemcinssellik (eşcinsellik: homosexuality), parafililer bu kavrama âit sapmalardır. Ortaya çıkmalarında natürel (doğuştan getirilen, doğal), nurtürel (eğitimle, terbiyeyle sonradan kazanılan) ve kültürel (bu da nurtürün bir parçasıdır ama görgünün oluşmasında özel rolü vardır) pek çok faktör rol alır.

Bu noktada, psikanalitik kuramdan ve fallik dönemden kısaca bahsetmek gerekiyor. 3 yaştan 5–6 yaşa kadar ilgi ve haz odağı cinsel organlar (erkeklerde penis, kızlarda klitoris) hâline gelir ve bu yüz­den FALLİK DÖNEM (phallus: erkeklik orga­nı­nın sem­bolizmi) adı verilir. Çocuksu mastürbasyon ve cinsel organlarıyla oynama dav­ra­nış­larına bu dönemde sık rastlanır, aşırıya kaçmadıkça müdahale etmemelidir. Eğer patolojik düzeyde ise, kural olarak anne-çocuk ilişkisinde ciddi çatışmaların mevcudiyetinden ve sevgi eksikliğinden şüphelenmek gerekir. Ayrılma ve bireyleşme süreci çok­tan tamamlandığı için, çocuğun libidosunu yatıracağı sev­gi nesneleri aranır. Baş­larda doğrudan oto-ero­tik vasıflı olan zihinsel uğraşı, zamanla en yakın ve kolay ulaşılır sevgi nesneleri olan an­ne ve/veya babaya yönelir -ki, bunun sonucunda, aşağıda bahse­deceğimiz, 3–5 yaş civarında Oedipus kompleksi yaşanır.

Freud, bilmeden öz annesiyle evlenip sonradan intihar eden Kral Oedipus’un hikâyesinin anlatıldığı meşhur tragedyadan ilhamla, bu döneme bu ismi vermiştir. Bu safhada kız çocuğun­da babaya, oğlan çocu­ğunda da anneye karşı çocuksu bir aşk yaşanır. Çocuk, gelişmekte olan süperegosunun bas­kısıyla bu duygularından dolayı suçluluk duyar; erkek çocuklar babalarının kendile­ri­ni cezalandırmak için penisleri­ni kesip iğdiş edeceğinden korkar (kas­trasyon anksiye­tesi), kızlar ise zaten böyle bir mua­meleye tâbi tutuldukları için penislerinin olmadığını düşünerek ve oğlanlara özenerek bir penise imrenme ve ona haset etme (penis envy) his­sederler. Eğer iyi bir yaklaşımla çocuğun bu dönemi travmatize olmaksı­zın atlatması başarılırsa, kız çocuk anneyle, erkek çocuk da babayla özdeşleşir ve onu benimser (identification: Bu kelimenin karşılığı olarak çeşitli eserlerde özdeşleşme, özdeşim kurma, özdeşleşim gibi terimlerin kullanıldığını görüyoruz. Son iki tânesi Türkçe olarak hatalı; tek başına öz­deş­leşme terimi ise, identification kelimesinin taşıdığı anlamı tam veremiyor. Bu se­bep­le, identification karşılığı olarak “özdeşleşme ve benimseme” veya “özdeşleşme-benimseme” şeklinde iki kelimelik bir tamlamanın kullanılmasının daha doğru olacağı düşünülebilir) ve ödipal düşünceler bilinçdışına atılır ama bir yere kaybolmazlar ve “zaman­larını beklerler”. Burada, psikanalitik teoride de, tıpkı doğa bilimlerde olduğu gibi, bir enerjinin korunumu prensibi olduğunu görürüz. Yâni hiç bir şey yoktan var olmadığı gibi (nedensellik ve determinizm [gerekircilik] prensipleri), bir yere de kaybolmamakta, yer ve/veya şekil değiştirerek muhafaza edilmektedir. Ödipal karmaşanın aşılması için erkek çocuğun annesine yaptığı ka­tek­sisin (duygusal yatırımın) geri alınması gerekmektedir; bu da ya babayla ya da anneyle özdeşleşme-onları benimseme yoluyla olur. Freudien perspektifle bakıl­dığın­da, çocuk özdeşleşme-benimsemesini mutlak bir ebeveynle değil, “daha ziyâde bir tanesiyle” gerçekleştirir. Eğer erkek çocuk dominan (baskın) olarak babayla, kız ço­cuk da anneyle özdeş­leşip-benimserse sorun olmaz ama psikanalitik anlamda, mutlak erkek veya mutlak kadın yoktur. He­pimizin içerisinde öbür cinsiyetle bir miktar özdeşleşme-benimseme ve biseksüalite yatar. Bir er­kek çocuğun babasına karşı saldırganca bir hareketini analiz ederken, bunu sırf annesine karşı duyduğu âşıkâne hislerle değil, derinlerinde taşıdığı dişilik eğiliminin (disposition) etkisiyle babası­na karşı dişil (feminen) bir tepki göstermenin de söz ko­nusu olabileceği akla gelmelidir. Bâzen içindeki bu dişil tepkisellik babaya değil anneye yönelebilir, buna negatif Oedipus kompleksi denir. Hepimizin potansiyel biseksüeller olduğu fikri çe­şitli kaynaklardan hücumlara mâruz kalmıştır ama “içimizdeki karşı cins” kavramıyla ilgili olarak, en azından, biyolojik açıdan kesin birkaç husus söz konusudur: Her iki cinsiyette de diğerinin hormonları, şekilsel ve işlevsel karakterleri var. Meselâ er­kek­te de, kadında da cinsel arzunun tetikleyicisi erkeklik hormonlarıdır, klitoris âdeta bir mikropenis gibidir vs. Jung’un arketiplerinin en önemlilerinden ikisi de içimizdeki erkek ve kadındır (anima ve animus). Babaların oğullarıyla yaşadıkları, benzer dinamiklerle ama tersine işleyen bir süreç de Tersine Oedipus Kompleksi adını alır. Burada bir nev’i enfantisid (infantici­de: bebek öldürme) veya filisid (filicide: çocuk öldürme) söz konusudur. Psikanalitik düşünüşe göre, bu eğilimin altında babanın kendisinin çözeme­miş olduğu ödipal takıntıları yatmaktadır. Sâdece korsanlıkla geçinen Fenikeliler’in, Kartacalılar’ın âyinlerle toplu filisidler yaptıkları, Kadim Sparta’da sakat veya zayıf çocukların ölüme terk edildikleri, Câhiliye Devri Arapları’nın özellikle kız çocuklarını diri diri kuma gö­merek katlettikleri tarihî birer olgudur. İnsanlık tarihi boyunca pek çok kül­türde bebeklerin, çocukların, bâzen de ergen bâkirelerin “tanrıla­ra” kurban edildiklerini biliyoruz. Daha sonra, bu arketipal diyebileceğimiz eğilim, Ya­hudi mitolojisine Abraham’ın oğlunu Yehova için kurban etme­ye hazır olması efsânesiyle ifâdesini bul­muştur. İslâm’da da Hz. İbrahim adıyla peygamber olarak kabûl edi­len bu efsanevî-tarihî şahsın tam oğlunu Allah için kesecekken, onun yerine gönderilen koçun yavrucağın yerine kurban edilmesi hâdisesi ile bu sacrification konusuna bir nokta koyulmuştur. Recep Doksat, harplere sebep olan, milyonlarca gencin ve masum insanın ölmesinde karar verici rolü üstlenen militer ve çoğu da psikiyatrik açıdan bozuk pek çok tarihî liderin ya baba olmadıklarına ya da çok problemli kişiler oldukla­rına dikkat çekerek, bu davranışın altında yatan, yukarda bahsettiğimiz “tersine Oe­dipus Kompleksi” terimi yerine Hz. İbrâhim kompleksi terimini teklif etmişti. Bu noktadan hareketle, babalığı tatmamış veya yoğun ödipal sorunları olan liderlerin daha kolay sa­vaş kararı verebilecekleri öngörülebilir.

Görüldüğü gibi, özdeşleşme-benimseme ak-kara, %100 matematik bir denklem gibi değildir. Bu süreç içerisinde kız çocuk babasının belli bir yönüyle, annesinin başka taraflarıyla özdeşleşip benimseyebilir veya tersi de görülebilir. Özellikle tuttuğunu koparan, öfkeli, saldırganca ka­rak­terler taşıyan ama bunun dışında hiç bir cinsel sapmanın ve­ya bozukluğun söz ko­nu­su olmadığı kadınların ruhsal tahlilleri dikkatli bir şekilde yapıldığında, hem sevip hem de kızdıkları (yâni ambivalan oldukla­rı), benzer özelliklere sâhip bir babalarının olduğunu keşfedersiniz. İçe attıkları (introjection) bu sevgi nesnesinin kuvvetli, muktedir ve de ürkütücü tarafıyla özdeş­leşmişler (saldırganla özdeşleşme-benimseme: identification with the aggressor), annelerinin ise müşfik, sevecen özelliklerini benimsemişlerdir. İçinde bulundukları durumun ve iliş­kinin şartlarının gerektirdiği şekilde bu örgütlenmenin bir kısmı kendini gösterir. Cinsel ve duygusal hayatında son derecede “dişil” ve verici, yumuşak olup da, işte etrafına kan kusturan pek çok kadın mevcuttur. Erkeklerden benzer tipik bir örnek de Türkçemiz’de kılıbık diye vasıflandırılan tiplerdir; meslekî ve toplumsal hayatta birer canavarken, karılarının karşısında süt dökmüş kedi gibi olurlar. Ev­de terör estiren ama dış dünyada ürkek ve çekingen davranan kişiler için de benzer tahliller ya­pılabilir.

Fallik dönem özellikleri arasında çekirdek cinsel kimliğin (core gender identity) ve cinsel rol kimliğinin (gender rol identity) şekillenmeye başlaması, inisiyatif ve me­raklılık duygularının gelişmesi sayılabilir; fiksasyon durumun­da ise bunlarda patolojiler görülecektir. Oedipus kompleksini hâlleden çocuk kimlik gelişimini tamamlayarak om­ni­potan-grandiyöz-narsisist bir psişik yapıya ulaşır ve latans dönemine girer. Fallik dönemle ilgili ilginç bir yorum da Phyllis Greenacre’nin 1964’de ortaya attığı şu fikirlerdir (okuyacaklarınızın ve dinî, mistik, artistik yaşantıların biyolojik substratlarının aynı serebral bölgeler -limbik sistem ve özellikle de amigdala- olmasıyla paralelliği ilgi çekicidir):

«Enspirasyon (inspiration) soluk almak ve ilham, vahiy anlamlarına gelir ve do­ğum, ölüm, yeniden doğma fantezileriyle yakından ilgilidir. Bu ilâhî, mistik ya­şantılar on­tojenik açıdan üç özel hâlde yaşanabilmektedir: 1) fallik dönem­de, 2) dinî-mistik vecd hâlleri ve vahiy yaşantıla­rında, 3) ar­tistik yaratıcılık esnâsında. Çocuk fallik aşa­ma­ya geldiğinde kendi varlığını dışarıdan tanımaya başlar. Nefes alma (inspira­tion) ve verme (expiration) sırasında mumu söndürebilir, camda buğu oluşturup bunu eliyle sile­bilir. Bun­ları gerçekleştirirken kaka yapma, gaz çıkarma esnasında da çalışan karın ada­le­leri­ de kasılır. Dışkısını artık serbestçe yapabilmekte, önceleri hoşlandığı ko­ku­sundan ar­tık hazzetmemekte, çevresindeki nesneleri iyi veya kötü olarak değerlen­di­rebilmekte­dir. Bir yandan yürüyebilme, sıçrayabilme gibi bireysel, bir yandan da rüzgâr ve bulut­ların hareketleri, gölgeler, dalgaların hareketleri gibi dış dünyadaki esrarengiz hadi­seler onun ilgisini çeker ve varoluşunu hissetmesini sağlar. Rûyaları, gerçekle hayâl arasındaki farkı anlamasına yardımcı olur. Erkek çocuk, adaleleri de geliştikçe, penisinin erek­siyon kapasitesini gerek günlük hayatında, gerekse uçma, uçurtma uçurma, yük­seklere taş atma gibi imajlarla rûyalarında fark etmeye başlar. Bunun doğal sonucu ola­rak yapılan mastürbasyonlar ise korkuyu doğurur. Anal dönemdeki “yanlış bir şey yap­ma” endişesinin yerini, fallik dönemde “felâ­kete yol açma” düşünceleri (küçülme, kaybolma, babası tarafından kesilip atılma gibi) alabilir. Yâni, bu dönemde fantezilere ve fantastik idraklere, yorumlara büyük bir eğilim vardır». Bir de bunlara Oedipus komp­leksini hâlleden çocuğun kimlik gelişi­mini tamamlayarak omnipotan-grandiyöz-narsisist bir psişik yapıya ulaşmasını ekleyin… Ersevim, bu fikirlerden de hareketle, en az erkekler kadar, hâttâ onlardan daha zeki olmalarına rağ­men, kadınların -genel olarak- san’atta ve bilimde erkekler kadar ba­şarılı olamamalarını, hemen bütün dinî-mistik liderlerin, peygamberlerin, ermişlerin er­kek olmalarını “ereksi­yon­lu bir penise sâhip olmadıklarından dolayı aktif bir fallik dö­nem geçirememelerine” bağlamakta, günümüzün politik liderlerinin ekserisinin erkek ol­masını da, onların yaratıcılıklarından ziyâde ve ulusal gele­neklerin ötesinde, oral ve anal aşamaları geçememiş kişiler olmalarıyla izah etmektedir. Bu psikanalitik görüşlerin bu bölümün yaza­rının kendi kanaâtlerini aynen yansıtmadığını, okuyacaklarınızı “elçiye zeval olmaz” esprisi içerisinde değerlendirmenizi hatırlatmakta fayda görüyorum. Psikanalizin her şeyden önce bir teori ol­duğunu, kendi içerisinde tutarlı -ve oldukça da esnek- bir düşünce sistematiği getirdiğini, bu mentalite içinde varılan kanaâtlerin illâ ki objektif realiteyi ifâde etmesinin hiç gerekmediğini vurgulamakta fayda var. Ama psikoseksüel gelişimin ve cinsel sapmaların çok iç içe olgular olduklarını da göz ardı edemeyiz.

Cinsel Sapmalara Farklı Bir Bakış

Eşeysel kimlikle ilgili bozukluklardan yukarıda bahsetmiştik. Cinsel davranıştaki anormalliklerin sapma – sapkınlık (diversity) olarak ele alınması ve sapıklık – sapık (perverse – pervert) kelimelerinin kullanılmaması önem taşır. Sapıklık terimi toplumsal ve öznel (subjective) tercihleri, eğilimleri de kapsayan ve tepkiselliğe kapı açan ahlâkçı (moralist) bir anlam taşımaktadır. Sapma ise, daha evrensel, herkes için geçerli, nesnel (objective) ve dolayısıyla da bilimsel bir imâya sahiptir. Gene de, hangi davranışın neden ve neye göre sapma veya normallik çeşitlemesi olduğunun genel-geçer bilimsel bir tanımlamasının yapılması hâlâ tartışılan, taşların yerine tam oturmadığı bir konudur. Ahlâkın (hem genel ahlâk yâni morality, hem de özel ahlâk yâni ethics), mânevî kodların, başta cinsel sapmalar olmak üzere, çeşitli davranış farklılıklarının neden dinlerce günah, yasalarca suç, toplumca ayıp telâkki edildiğinin bilimsel izahı nedir? Çocuklara cinsel ve fiziksel tâciz gibi davranışlar bütün dünyada suç ve topluma karşı davranışlar olarak kabûl edilir, hele fücur (incest: yakın akraba arasında cinsel ilişki) ve pedofili (küçük çocuklarla cinsel ilişkiye girme) cinsel istismarın ve sapmanın en ağır boyutu olarak görülür ve günümüzde de hâlen çözümlenmemiş bir insanlık sorunu olarak önemini sürdürmektedir. Hangi bilimsel teori çocuklarımızla ve çocuklarla cinsel ilişkiye girmeyi lânetlediğimizin sebebini izah edebilir?

Gerek cinsellik gerekse saldırganlıkla ilgili beyin devreleri tâ amigdala ve limbik sistemden başlayarak diğer MSS bölgelerine son derecede paralel uzanmaktadır; psikanalitik kuramla iç içe giren bu ilginç biyolojik olgunun altının çizilmesi önemlidir çünkü bu en temel iki içgüdüsel dürtü ve onlarla ilgili davranışların düzenlenmesi türün devamı ve sıhhâti açısından olmazsa olmaz bir ehemmiyet taşır! Psikiyatriye oldukça önemli açılımlar getiren sosyobiyoloji ve adaptasyonist yaklaşımın önemli isimlerinden McGuire ve Troisi sosyobiyolojinin psikiyatriye beş temel alanda etkisi olduğunu ileri sürmüşlerdir: 1) Davranışın adaptif önemine vurguyla, normâl ve anormâl davranışlar arasındaki ayırımı netleştirmek; 2) Biyoloji ve toplumsal davranış arasındaki özel ilişkileri dikkate alan yeni etiyolojik modeller oluşturmak; 3) Adaptif değerlerini dikkate alarak, psikopatolojik mekanizmaları daha iyi anlamak; 4) Bir psikiyatrik bozukluğun kendi içindeki değişkenleri daha iyi anlayabilmek için işlevsel kapasite üzerine daha fazla odaklanmak; 5) Mevcut diğer modelleri bütünleştirmek. Evrimsel psikiyatriye göre, bâzı bozukluklar adaptif stratejinin ürünüdür. Bir bozukluğun tezahürlerinden bâzıları, doğrudan insan bedeninde ortaya çıkan defektlerdir. Sarılık veya nöbet gibi semptomlar/belirtiler buna örnek olarak gösterilebilir ve adaptif değerleri yoktur. Bâzı tezahürler ise, bozukluğa karşı geliştirilen savunmalar veya hatalı savunmalardır. Komplike olmamış yas (mâtem) tepkilerini “tedavi etmek” kişilere yarar değil zarar verecektir çünkü adaptif süreç (kaybedilen nesnesiz yaşamayı öğrenme) kırılacaktır. Kısa sürede düzelen Anoreksiya Nervoza vak’alarında, bu durumun, kadınlar tarafından erkek partnerin bulunma ihtimalinin düşük olarak değerlendirilmesi sonucunda olgunlaşma, üreme ve eş seçimi süreçlerini erteleme stratejisi olarak kavramlaştırılabileceği ileri sürülmüştür. Postmenapozal bir kadında erotomanik hezeyanların ortaya çıkması da, üreme işlevinin kaybının telâfisi olarak yorumlanabilir.

Biyolojik olarak hepimizin beyinlerinde psikiyatrik hastalıklara, saldırganlığa ve suç addettiğimiz davranışlara bizi sürükleyecek modüller, ağlar tâ doğuştan itibâren mevcuttur. Yâni, şu veya bu yönde sapmaya eğilimli dolu tabancalar olarak dünyaya gelmekteyiz. Bâzen tabanca çok dolu olduğu için, bâzen de çevresel zorlayıcılar çok şiddetli olduğu için tabanca patlamaktadır. Bunları dizginleyen bütün üst-yapı kurumları da uzun bir toplumsal/kültürel evrimle şekillenmişlerdir. Eski Mısır’da sâdece Firavun âilesi için fücura “cevaz” verilmesi gibi “kanın sâfiyetini korumak” amaçlı istisnâlar dışında, bu davranış bütün insan cemiyetleri tarafından ayıp, hukuk tarafından suç, dinler tarafından da günah telâkki edilmiştir. Muhtemelen, 8–10 bin sene öncesinden önceki pek uzun kültürel evrim boyunca, tam bir panseksüalite yaşanmaktaydı (belli bir toplumsal harem sistemini koruyan başat erkeğin kontrolü altında olmak üzere, çoğu memelide ve bütün primatlarda böyledir) ama yakın akrabaların çocuklarında sakatlıklar çok görüldüğü ve çocuklarla cinsel ilişki de türün devamını sağlayıcı işleve sâhip olmadığı -hâttâ kösteklediği- için, böyle davrananlar doğal ayıklanmaya mâruz kaldılar; zamanla bunu yapmamayı toplumsal davranış örüntüsü hâline getiren kabileler ise klanlaşarak totemizme geçtiler. Aynı toteme tapınan bu atalarımız kendi aralarından evlenemedikleri için, başka klanlardan kız almak için onlarla önceleri savaşma, zamanla da karşılıklı özgecilik (karşılıklı diğerkâmlık: reciprocal altruism) ve işbirliği kurmayı öğrenerek bağlanma sistemlerini (attachment systems) geliştirerek daha da evrimleştiler, kaynak tutucu potansiyelleri (kavgada kazanma gücü) arttı. Ama bu “sapıkça” eğilimler genomumuzun bir yerlerinde, disfonksiyonel fakat fırsatını bulunca ortaya çıkan birer davranış modu olarak kaldılar. Âile içi barışın ve hiyerarşinin korunmasında hemcinssel davranışın böceklerden insanlara kadar bütün hayvanlarda, özellikle de memelilerde ve primatlarda var olageldiğini görmekteyiz; muhtemeldir ki, gereksiz “çapkınlıklara” engel olduğu için özellikle başat erkek tarafından bir dereceye kadar müsamaha ile karşılanan bu davranış evrimsel olarak da süregelmiş, insanlarda da varlığını sürdürmüştür; kaçınılmaz olarak da, tam anlamıyla hemcinssel bireyler bütün popülasyonun sâdece küçük bir kısmını oluştururlar (maymunlarda da, insanlarda da %4 kadar). Yeni yaşama alanı için harp edip orayı istilâ eden pek çok memeli ve primat türünün, önceki topluluktan kalanları ya kovdukları ya da öldürdükleri (özellikle de dölleyici olan erkek bireyleri, dişileri ise bâzen haremlerine katarlar) bir hakikattir; aynı olgu, hem de 20. yy’de, insanoğlu tarafından sergilenebilmektedir.

Evrimsel teori bilimsel gelişim içindeki yerini iyice bulacak ve “ruh hastalığı”, “normâl dışı davranış”, “suç”, “ayıp”, “günah” ve “cinsel sapma” gibi kavramlara yeni bir açılım getirecek, teşhis, tedavi ve ceza kavramlarını da modifiye edecektir. En önemlisi de, diğer pek çok indirgeyici kuramı (davranışçı, analitik, bilişsel vs…) bir çatı altında toplayabilmemize imkân verecektir.

Hemcinssellik

Homoseksüalite karşılığında Türkçe kaynaklarda eşcinsellik terimi kullanılmaktadır. Dilimizde aynı cinsiyetten kişiler için “hemcins” denir ama “eşcins” denmez; bu sebeple, eşcinsellik yerine hemcinssellik terimini teklif ediyor ve kullanıyorum. Hemcinssellik günümüz psikiyatrisinde bir hastalık olarak görülmemektedir. Gerçek hemcinsellikle, ergenlik döneminde, temerküz kampları, hapishâne hayatı sırasında yaşanabilen gelip geçici hemcinssel yaşantılar farklı ele alınmalıdır. Gerçek hemcinssellerde bu eğilim ve “kız gibi olma, kırıtkanlık”, “erkek Fatmalık” ta küçük çocukluk yaşlarında itibâren dikkati çeker ve tedavi de edilemezler. Reifenstein sendromunun (tam olmayan androjen duyarsızlığı sendromu) veya 5-alfa redüktaz enzimi eksikliği gibi ârızaların form fruste, çok daha hafif formlarının hemcinsselliğin ortaya çıkmasında rolü olabileceği düşünülmektedir. Yâni şu veya bu sebeple androjenlere yeterinden biraz az mâruz kalmış erkeklerin, biraz fazla mâruz kalmış kız bebeklerin âşikâr bir yapısal farklılık göstermemekle beraber, cinsel yönelimlerinin hemcinslerine doğru geliştiği düşünülmektedir. Bu iddia doğru olsa bile, bütün hemcinssellerin durumunu izah ettiği söylemek güçtür.

Özellikle erkek hemcinssellerde, eğilimleri ve duyguları içinde yaşadığı toplumun kültürel ve dinsel örüntüsüyle çok çatışmaya yol açıyorsa, ego-distonik (henüz kişinin hemcinssel yönelimini kabûllenemediği) dönemde depresyon, anksiyete ve intiharlara sık rastlanmaktadır. Türkiye gibi İslâm ülkelerinde, Katolikler’de bu vak’alar sıktır. Erkek hemcinsseller için kullanılan pasif ve aktif hemcinssellik terimlerinin aslında pek de bilimsel geçerliliği yoktur. Pasif hemcinssellerin aşağılandığı, aktif hemcinsselliğin ise erkeklik olarak görüldüğü feodal kültürlerdeki bu ayrım tamamen sosyokültürel niteliklidir. Batı’da yapılan çalışmalarda, en “kulampara” ve “maço” tavırlı hemcinssellerin bile anal ilişkiye girdikleri ortaya konmuştur. Erkek hemcinssellerde çok sık partner değiştirme, sık ve uygunsuz, korunmasız ilişkilere girme sebebiyle zührevî hastalıklara ve AIDS’e yakalanma riski yüksektir.

Kadın hemcinssellerde ise başlangıç ve seyir genellikle çok daha mâsumca ve kendiyle barışık olur. Ülkemizde pek çok lezbiyenin toplumsal kabûl görmek için heteroseksüel olarak evlendiği, kocasıyla yaşadığı cinsel ilişkilere kerhen katlandığı ama hemcinssel hayatını da gizlice sürdürdüğü bir gerçektir. Kadın hemcinsselliği genellikle çok sâdıkâne ve duygusaldır, aşk cinayetlerine rastlanabilir.

Sonuç olarak, gerçek hemcinssellik bir hastalık değildir; dolayısıyla tedavisi de yoktur. Geçici yaşantılar da genellikle iz bırakmaz ama psikiyatrik sorun ortaya çıkan vak’alarda gereken psikiyatrik müdahale herkese olduğu gibi yapılmalıdır. Bâzı psikiyatrların bu tip vak’alara karşı peşin hükümlü ve aşağılayıcı homofobik tavırları, bu hekimlerin kendi iç dinamiklerinden kaynaklanır (kültürel öğeler, misenformasyon, kendi hemcinssel eğilimleri vs.); psikiyatrların böyle kişilerin sıkıntılarına da hekimlik sıfatlarıyla yardımcı olmak zorunda bulunduklarını unutmamaları gerekir.

Parafililer

Cinsel yönelimin heteroseksüelitenin dışına taştığı, haz nesnesinin karşı cinsiyet olmaktan çıktığı sürekli ve -genellikle- kalıcı durumlardır. Gelip geçici, cinsel hayatı zenginleştirici fantezi kabilinden parafilik “oyunlar” böyle bir teşhis almazlar. Parafiliden söz edebilmek için, ancak bu yolla tahrik olabilme ve doyuma ulaşabilme olgusunun söz konusu bulunması gerekir. Bir başka önemli husus da, cinsellikte normâlliğin sınırının çok bulanık olmasıdır. Açıkça doku hasarına veya travmaya yol açmayan, her iki tarafın da haz duyduğu, aşırı garip veya acayip olmayan her eylem normâl olarak kabûl edilmelidir; bunu yaparken de o kişinin veya kişilerin dinsel, toplumsal, gelenek ve göreneklere bağlı kültürel etmenleri de dikkate alınmalıdır.

DSM-IV-TR’de böyle bir ayrım bulunmamakla beraber, parafililer ICD-10’da “Cinsel Nesne Yöneliminde Anormâllik” ve “Cinsel Aktın Yöneliminde Anormâllik” şeklinde iki gruba ayrılmıştır. Bu ayrım belli parafililer için doğruysa da, karma ve karmaşık vak’alarda işlevsel değildir. Parafilileri İmpuls Denetim Bozuklukları (İDB) grubuna yakın görenlerle, obsesif kompulsif bozukluk (OKB) spektrumuna yakın görenler arasında akademik bir tartışma sürmektedir. OKB’de obsesyonların arttırdığı anksiyeteyi geçici olarak da olsa yatıştırmak ve tatmin olmak (cinsel tatmin değil) için zihinsel veya motor kompulsiyonların icrası söz konusudur. İDB’da ise (Kleptomani, Piromani, Trikotillomani ve Kompulsif Kumar Oynama gibi) zihinsel impulsun şiddetle yükselmesi, kötü veya zararlı olduğunun bilinmesine rağmen icra edilmesiyle yaşanan kısa tatmini takip eden pişmanlık tipiktir. Son senelerde OKB ile İDB farkı daralmıştır; hâttâ OKB’yi İDB içinde mütalâa etme eğilimi vardır. Parafili vak’alarının bâzıları birine, bâzıları diğerine yakın görünmekte, karma hastalarda ise her iki uca, hattâ psikotizme uzanan tablolara rastlanmaktadır.

Fetişizm: Cansız bir nesne veya vücudun bir parçası (en çok ayaklar) başlıca tahrik ve doyum vasıtasıdır ve sıklıkla onanizm (patolojik mastürbatörlük) de refakat eder. Hemen tamamen erkeklerde görülür. Kadın ayakkabısı, iç çamaşırları, ruj ve oje bibi nesneler en çok bildirilmiş olanlardır. Bâzı vak’alar bunları çalmayı da huy edindiklerinden, ancak böyle durumlarda yakalanınca teşhis edilebilmektedirler. Gerçek insidansı ve prevalansı bu sebeple bilinmemektedir. Pigmalionizm heykel, bir fotoğraf karesi veya benzeri nesneden haz duyabilmek demektir ve bu grupta mütalâa edilir.

Frotterizm (Fortçuluk): Otobüs, minibüs, tren, metro gibi toplu taşıma araçlarında veya toplu ve sıkışık ayakta durulan mekânlarda cinsel organını genellikle mâsum veya sesini çıkaramayacağını düşündüğü bir kişiye (hetero- veya homoseksüel olabilir) sürterek tatmin bulma şeklindeki bir sapmadır.

Heterokromofili: Sâdece farklı renkten insanlardan haz edebilme.

Nekrofili: Ölü-sevicilik diye de anılır. Prensip olarak, böyle vak’alarda şizofreni veya benzeri bir psikoz söz konusudur.

Nimfomani: Doymak bilmeyen kadın hiperseksüalitesi anlamındadır.

Onanizm (patolojik mastürbatörlük): Sâdece mastürbasyondan zevk alma, bunun dışında ilişkiden hazzetmeme durumudur. Yoksa normâl insanlar da zaman zaman mastürbasyon yaparlar, bunu parafiliyle karıştırmamak gerekir.

Sado-Mazokizm: Hemen dâima iç içe bulunan iki durumdur (sadizm ve mazokizm). Cinsellik esnâsında acı çekme ve çektirmeden hoşlanma, bu olmaksızın zevk alamama durumudur. Nâdiren zarar verici, hâttâ ölümle sonlanan eylemlere rastlansa da, bu sapmaya çok yaygın olarak rastlanır. Batı ülkelerinde bu tip insanların müdâvimi olduğu özel kulüpler vardır; grup seksine de sık başvururlar. Sevişirken kan emme veya yalama şeklindeki vampirizm fantezileri de nâdir değildir.

Sodomi (Bruggery): Sâdece anal yolla cinsel ilişkiden haz duyabilmek demektir. Hetero- ve homoseksüel olabilir.

Teşhircilik: Hemen dâima erkeklerde görülür. Genellikle kendini koruyamayacak durumdaki kadınlara, genç kızlara veya çocuklara cinsel organını teşhir eden kişi, bu esnâda veya hemen sonrasında mastürbasyonla orgazm olur.

Transvestizm (Karşıt-Giyicilik): Genellikle hemcinsellikle iç içedir. Eşeysel, çekirdek cinsel kimlikler heteroseksüel iken, cinsel rol kimliği karşı cinsiyete kaymıştır; yönelim de genellikle kendi cinsiyetine karşıdır veya biseksüeldir. Erkeklerde daha sık görülür.

Transvestik Fetişizm (Fetişist Transvestizm): Cinsel haz amacıyla karşı cinsiyet gibi giyinmektir. Kadınlarda nâdirdir. Pubertede başlar. Ekserisi heteroseksüeldir ve kendi karşı cinsten partnerleriyle bu işi yaşarlar. Eşeysel ve cinsel kimlikler normâldir, yönelimde de sâdece cinsel faaliyet dönemine münhasır karşıt-giyicilik davranışından ibâret bir sapma söz konusudur. Az bir kısmı Cinsel Kimlik Bozukluğu ve transseksüaliteye kayar. Şikâyetçi bulunmadığı sürece bu böyle sürer ve bu sebeple, gerçek sıklığı bilinmemektedir. Az sayıda egodistonik vak’ada davranışçı terapinin etkili olabildiğine dâir izole vak’a bildirimleri mevcuttur.

Pedofili: Kadınlarda çok az rastlanır. En çok 6–12 yaşlarındaki kızlar ve 12–15 yaşlarındaki oğlanlar istismar edilir. Heteroseksüel veya hemcinssel alt tipleri vardır. Vak’aların üçte ikisinde aynı yetişkin tarafından mükerrer tâciz veya tecâvüz söz konusudur. Kurban durumundaki çocuklar hemen dâima utanç ve korku sâikiyle susarlar, ifşaattan kaçınırlar. Etiyolojisi net olarak bilinmemektedir; pedofilik erkeklerin genellikle yetişkin kadınlarla veya hemcinsleriyle cinsellik yaşamaktan kaçınan tipler olduğu bilinir. Grup veya bireysel psikoterapilerin etkililiği çok tartışmalıdır.

Satiriazis: Doymak bilmeyen erkek hiperseksüalitesi için kullanılır.

Ürofili, Koprofili: İdrar ve gaitadan zevk duyma ile karakterizedir. Genellikle altta yatan ağır bir kişilik bozukluğu veya psikozu düşündürür.

Voyerizm (röntgencilik): Ancak başkalarını seyrederek heyecan ve tatmin bulma sapmasıdır. Skoptofili bunun aleni yapılanıdır; bâzı kültürlerde ve sektlerde yaygın olarak rastlanır.

Literatürde daha pek çok parafili tanımlanmıştır ama bunların sapma olarak kabûl edilme veya edilmemelerinde kültürel ve moral farklılıklar büyük rol oynar.

Parafililerde Tedavi

Genel olarak, parafililerde tedavi pek yüz güldürücü değildir. Bâzı içgörüsü yüksek ve değişime açık parafiliklerde davranışçı-bilişsel müdahalelerin işe yaradığına dâir anektodal vak’a bildirimleri mevcuttur. İKB-kompulsiyon spektrumuna yakın vak’alarda seçici serotonin geri-alım engelleyicileri (SSRI) yüksek dozlarda etkili olabilmektedir (60–80 mg/gün fluoksetin gibi). Psikotizme yakın vak’alarda antipsikotikler, itkiselliğin (impulsivity) yoğun olduğu vak’alarda da karbamazepin veya okskarbazepin gibi duygudurum dengeleyicileri denenebilir. Agresif seksopatlarda ve sosyopatlarda androjen antagonistlerinin işe yaradığına dâir vak’a takdimleri mevcuttur.

FAYDALANILAN ve TAVSİYE EDİLEN BÂZI KAYNAKLAR

Doksat MK, Savrun M. Evrimsel psikiyatriye giriş. Yeni Symposium 2001; 39(3):131–150.

Doksat R. Psikopatolojiye Giriş. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kürsüsü Yay. Nu: 3. Fak. Yay. No:2. Adana – 1975.

Howells K. The Psychology of Sexual Diversity. Basic Blackwell, Oxford, 1986.

Laws DR, O’Donohue W. Sexual Deviance. Theory, Assessment, and Treatment. The Guilford Press, New York, 1997.

Rosen I. Sexual Deviation, Third Edition. Oxford University Press, New York, 1996.

Smith S, Gregorie A. Sexual Disorders. In: Appleby L, Forshaw DM, Amos T, Barker H, editors. Postgraduate Psychiatry – Clinical and Scientific Foundations. Arnold, London, GB, 2001. p. 382–395.

Widom CS. Sex Roles and Psychopathology. Plenum Press, New York, 1984.

Ziyalar A. Cinsel Davranış Bozuklukları. Yüce Yayınları, İstanbul, 2000.

Eylül 27th, 2007 Kerem DOKSAT
 


 


Ekim 21, 2009, 07:29:33 öö
Yanıtla #56
  • Seçkin Üye
  • Uzman Uye
  • *****
  • İleti: 7217
  • Cinsiyet: Bay


Sayın Özak1977 Prof. Dr. Kerem Doksat'ın konuyla bağlantılı bir derlemesini göndermekle çok iyi etmiş.

İlgilenenlerin dikkatle okumasını öneririm.

Burada "ahlâk" ile bağlantı sadece sapıklıklar ile ilgili bölümde geçiyor. Elbette çünkü zaten psikiyatrik bakımdan değerlendirilmesi gereken odur. Elbette bir de yazıda sözü geçen çocukluk aşamasındaki olaylar ve deneyimlerdir.

Ancak bunların dışında gerek erkek gerek kadın olarak dış görünüşünden, toplum içindeki tutum ve davranışlarından, bedensel yapılarından, profesyonel yaşamlarından eşcinsel eğilimli oldukları hiç de belli olmayan kişiler vardır.   Belki sizin de sık sık görüştüğünüz, eşcinsel olduğunu hiç ummadığınız, evle barklı, çoluk çocuğa karışmış, toplumu içinde önemli bir tutan ve saygın olarak nitelenen, onurundan kuşku duyulamayacak ve daha birçok erdemle bezenmiş ama cinsel tercihi bakımından eşcinsel ya da biseksüel kadın ver erkekler vardır. Onları ne hasta ne de ahlâksız olarak niteleyebilirsiniz. Aksine tanıdığınız için ruhsağlıklarının gayet yerine ve ahlâklı kimseler olduklarını söylersiniz.  Onlar arasında sizin akrabalarınız, komşularınız, iş arkadaşlarınız, sosyal bir alanda dost olduğunuz kimseler de vardır. Bunlar Sayın Prof. Dr. Kerem Doksat'ın o yazısında değinmediği kişilerdir.

Ben "insan"a değer verenlerin, başkalarının kendilerinden farklı düşünebileceğini, onların da kendilerine göre bir haklılığı olabileceğini, tolayısıyla herkese toleransla bakılıp toleranslı davranmak gerektiğini düşünüyor, bunu savunuyorum. Tolerans gerek insanlar gerek toplumlar arasında barış ve uzlaşmanın anahtarıdır.

Benim bu bağlamda söyleyeceklerim bu kadardır.

Sevgiler.



ADAM OLMAK ZOR İŞ AMA BUNUN İÇİN ÇALIŞMAYA DEĞER.


Ekim 21, 2009, 08:56:00 ös
Yanıtla #57
  • Ziyaretçi

Sayın ADAM;

Konuyu  çok güzel toparlamışsınız ,Sayın  Skull   da  olaya  sosyokültürel  açıdan  bakmış  ve  yazısı  gerçekten  çok  iyi...


Saygılarımla


Aralık 16, 2009, 11:34:04 ös
Yanıtla #58
  • Ziyaretçi

ingilizce'de "gender" ve "sex" iki ayri anlami karsiliyor. ancak Turkce' de iki kelime de cinsiyet olarak kullaniliyor. "sex" kelimesi, genetik acidan kodlanan xx ya da xy olarak hangi cinsel organa sahip oldugumuzu belirtirken, "gender" kelimesi ise xx ya da xy olarak dunyaya gelmis bir insanin cinselligini hangi sekilde performe ettigini belirtir. bana kalirsa bir insanin cinselligini hangi yonde yasayacagini secebilme hakki olmalidir. toplumun genel egilimlerine ters olduklari icin "hasta" olarak nitenlenmeleri durumuna katilmiyorum..



Ocak 14, 2012, 05:03:54 ös
Yanıtla #59
  • Uzman Uye
  • ****
  • İleti: 1811

Alıntı
Homofobi bir hastalıktır

Ee yani bu sözün üstüne söz yazilmaz ama


Alıntı
Ben escinselliği normallemiyorum

bunu bana biraz aciklamaniz gerekecek, burda biraz tezat bir durum yokmu sizce?
Hem escinsellere normal demeyenleri hastalikli görüyorsunuz ki bencede dogrudur, ama ayni zamanda escinselliginde normal birsey olmadigini söylüyorsunuz. Tabi buarada erkek egemen sistem basta olmak üzere bütün dinlerin ahlak sistemlerinide burada irdelemek lazim bence.
Sahi dünyadaki öteki canlilardada örnegin fillerdede escinsellik varmi?

Saygilarimla


 

Benzer Konular

  Konu / Başlatan Yanıt Son Gönderilen:
62 Yanıt
41346 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 08, 2014, 01:46:01 ös
Gönderen: addicted
Sufilerin Ahlakı

Başlatan Kaan « 1 2 » Tasavvuf (Sufizm)

15 Yanıt
9278 Gösterim
Son Gönderilen: Ekim 26, 2008, 06:49:05 ös
Gönderen: Kaan
11 Yanıt
20033 Gösterim
Son Gönderilen: Mart 29, 2010, 12:24:21 öö
Gönderen: merimac
1 Yanıt
5247 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 14, 2012, 01:56:23 ös
Gönderen: hypatia
14 Yanıt
14332 Gösterim
Son Gönderilen: Kasım 13, 2012, 01:40:39 ös
Gönderen: yazbenide
8 Yanıt
7033 Gösterim
Son Gönderilen: Ocak 17, 2013, 10:05:15 ös
Gönderen: Alşah
0 Yanıt
1941 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 21, 2013, 07:23:47 ös
Gönderen: karahan
0 Yanıt
2697 Gösterim
Son Gönderilen: Şubat 15, 2015, 04:50:46 ös
Gönderen: Risus
16 Yanıt
9425 Gösterim
Son Gönderilen: Haziran 07, 2015, 10:43:36 ös
Gönderen: BULGARIA
5 Yanıt
5536 Gösterim
Son Gönderilen: Kasım 16, 2015, 04:13:51 öö
Gönderen: karahan