Çağımızın insanı için bir çözüm

[Melina]

Sevgili Melina,

İstanbul'daki pek çok sayıda plazayı gözümüzün önüne getirelim. Hemen hiç birinin içinde 45 yaşın üzerinde kimseyi göremeyiz. Plazanın kapısından giren çıkanların gözlerinde bıkkınlık ve çaresizlik bir aradadır. Yaşam mücadelesi için yitip giden insanın kendi oluyor. Şu tespitime katılır mısın: "Şirketler 22 yaşında üniversitenin kapısından aldıkları pırıl pırıl gençleri 45 yaşına dek tüketiyor ve sonra posasını kapının dışına atıyorlar".

Biz, insanın en nadide varlığı olduğuna inanıyoruz. Acımasız iş yaşamı 20 yıl boyunca insanı ezerken, biz insana yeniden insan olmayı hatırlatmaya gayret ediyoruz. "Kim ne derse desin sen evrenin en değerli varlığısın, bunu unutma" diyoruz. İnsana inanmak masonluğun en temel niteliklerinden biridir. Günlük telaşlar içinde bireye insan olarak değer veren kaç kişi kaldı? VIP sözünü biz ürettik, sanki bir kişi diğerinden daha önemli olabilirmiş gibi. İşte bu dünyada masonluk, bireyin sığınabileceği, yeniden insan olabileceği, kendi değerini yeniden anlayabileceği bir ortamı yaratıyor.

Son bir sözle bitireyim, sonra yine tartışırız: "Bir kişiyi kurtaran, dünyayı kurtarır".

Tespitinize  katılıyorum Gercek nerede.
Toplumların ıslahına ilk önce bireyden başlanmalı ki dolayısı ile bireyi esas almak gerektir.