Fransa Büyük Doğusu’nun anayasası, pratikte de birtakım değişiklikler getirmişti.
Her şeyden önce, Masonluğa alınacak kişilerin nasıl bir dinsel inancı olduğuna hatta bir dinsel inancı olup olmadığına bakılmıyordu. Eğer Masonluğun asal amacı yeryüzündeki tüm insanların ve tüm toplumların barış ve mutluluğunun sağlanması ise, kesin bir ayırımsızlık yapılması gerekiyordu.
Bu benimseyiş doğrultusunda, hiçbir dini, dinsel nitelikli hiçbir inancı olmayanların da Masonluğa alınmasına başlandı.
İşte o zaman, Fransız masonlara karşı sesler yükseldi.
Kimileri Ateistlerin de mason olabilmesine olanak tanındığı için Masonluğa veryansın ederken, kimileri şöyle bir haykırışa geçti:
«Masonlar ateisttir. Amaçları da dünyaya Ateizmi yerleştirmektir.»
(Bu elbette çok yanlış. Açıkça demagoji. Ancak bunun üzerinde yorum yapmayacağım. Sadece olanı aktarıyorum.)
Fransa Büyük Doğusu, 1877 yılında daha da ileri giderek din ile doğrudan bağlantılı ya da herhangi bir şekilde dinsel bir tutumla yorumu yapılabilecek her öğeyi, kendine bağlı olan localarda uygulanan ritüellerden çıkardı.
Bu arada güme giden çok önemli iki etken vardı: Biri şu “Evrenin Ulu Mimarı” kavramı, diğeri locaların toplantılarında bulundurulması söz konusu “kutsal yasa kitabı”.
Bunun üzerine neler olduğunu kolayca tahmin edebilirsiniz: Fransa Büyük Doğusu, önce Katolik Kilisesi’nin şimşeklerini üzerine çekti. Anglosakson Masonluğunu benimseyen tüm mason örgütlerinin şiddetli protestosu ile karşı karşıya geldi. Öyle ki, günümüze gelinceye kadar, Anglosakson Masonluğunda Fransa Büyük Doğusu ile onun paralelinde olan diğer tüm mason örgütleri, bir mason kuruluşu olmamak hatta Masonluğa zarar vermekle suçlandı; Evrenin Ulu Mimarı ile kutsal yasa kitaplarını kullanmayı sürdürseler bile…
Bu arada şunu da belirtmek gerek: Fransa Büyük Doğusu’nun bu yaptıklarının Fransa’daki tüm masonlarca uygun bulunup desteklendiği sanılmamalı. Zaten bu ülkedeki locaların tümü Fransa Büyük Doğusu’na bağlı değildi. Kaldı mki obediyansın kendi içinde bu değişiklikler üzerine oluşmuş bir muhalefet cephesi de vardı.
Bu durum, 1880 yılında özgün İskoç Masonluğuna eğilimli bir diğer büyük locanın oluşmasına yol açtı. Fransa’daki bu yeni büyük loca, 1894 yılında Fransa Büyük Locası (Grand Loge de France) adını aldı.
Böylece, nasıl 18. yüzyıl ortalarında İngiliz Masonluğu kendi içinde bir bölünmeye uğramışsa, bunun bir benzeri 19. yüzyılın son çeyreğinde Fransız Masonluğu kapsamında oluştu.
Bu arada Fransız Masonluğu’nda bir başka eğilim daha belirmişti:
“Madem Masonluğun temel ilkelerinden biri eşitliktir; bu kavram her alanda, özellikle cinsiyet bakımından geçerli tutulmalıdır. Dolayısıyla, erkekler gibi kadınlar da mason olabilmelidir.”
Tamam... Fransız Masonluğunda benimsenen temel ilkelerden birine göre bu doğruydu ama nasıl sağlanabilirdi ki!
Fransa Büyük Doğusu’nda ilerici geçinen masonlar bunu düşüne dursun, 1882 yılında Masonlukta çok daha gelenekçi bir tutumdan yana olan sonraki Fransa Büyük Locası’nın bir locasında, Maria Deraismes adlı bir kadının Masonluğa alınışı ile birlikte, bu konuda da bir devrim gerçekleştirildi.
İşte bu olay, Masonlukta kadınların da kendi başlarına localar kurmasının, ayrıca kadın-erkek ayırımı yapmayan “Karma Masonluk” olgusunun doğuşunun ilk adımı oldu.
İşte bana göre “Masonlukta devrim” niteliği taşıyan bu olaylar üzerine görüşler, açıklamalar ve sorular olacaktır sanırım. Masonluğun kendi içindeki devrimler bu kadarla da bitmeyebilir, dolayısıyla bu konuya burada son verilmeyebilir ama benden bu kadar…
Konu: MASONLUKTA DEVRİM - 2 (Okunma sayısı 3407 defa)
Eylül 05, 2009, 02:56:12 ös