Anderson Nizamnamesi 1815
Bir Mason ayrıcalığı nedeniyle, ahlak yasasına itaat etmek zorundadır. Sanatı iyi anlamış ise, hiçbir zaman budala bir ateist ne de inkarcı bir dinsiz olur. İnsanların çoğu, bazılarının Tanrı’yı başka türlü gördüğünü iyice kavramalıdır; zira insan dış görünüşü görür, oysa Tanrı kalbi görmektedir. Bir Mason vicdanının buyruklarının tersine iş yapmamaya özen göstermeli ve buna özellikle katlanmalıdır. Bir insan dini veya tapınma biçimi ne olursa olsun, Meslekten uzaklaştırılmamalı; Yeryüzünün ve Göğün Şerefli Mimarına inanmasına ve ahlakın kutsal ödevlerini uygulamasına bakılmalıdır. Masonlar her inançtan erdemli insanları, sağlam bir bağ ve Kardeşlik sevgisinin letafeti içinde birleştirirler; İnsanlıkla ilgilenip acıyarak onların hatalarını görmeyi ve var gücü ile çalışarak öz davranışlarının arılığı ile amel ettiği inancın yüceliğini tanımayı öğretirler. Böylece Masonluk, başka türlü sürekli olarak yabancı kalabilecek iyi ve doğru insanların, dostluk bağları ile birbirlerine bağlanmak için mutluluk aracı haline gelen bir birlik merkezi olur.
