Ateizm-Deizm

[Prenses Isabella]

Biliyor musunuz, ben her ne kadar çocukluğumdan itibaren belirli bir döneme kadar sadece Allah inancı mevcutken neden ''Allah'' ifadesini kullandım çünkü belirli bir dönemden sonra ''Tanrı'' olarak benimsedim ve tabiki hiçbir Peygambere inanmayan ve öğretilerini hiç okumayan bir yapıya sahiptim. Ancak belirli bir dönemde bende başlayan bir duygu belirdi ve yaşamımda birden çok olumsuzlukların başgöstermesi nedeniyle ve kendi yaşamım açısından birden çok zorlukla karşı karşıya kalınca Tanrı'nın yok olduğu kanısına varmıştım ve kendi kendime eğer O'nun varolması halinde Kendisi'ne çocukluktan beri tapmış bir kişinin bu kadar ağır koşullara maruz kalacağını hiç sanmadığımı sorgulamıştım. Tabi İsa'yı Kişisel olarak tanıdıktan sonra benim için acı çekmek ve zorluklara dayanmak yaşam felsefemi oluşturdu ve yaşamımda Örnek aldığım Öğretmenim oldu!
Öğretilerini okudukça O'na daha çok yakınlaştım ve insan olarak kusurlarımı ön plana çıkartıp basit ve sıradan bir yaşam sürmeyi seçtim, giyim tarzımdan yeme içme alışkanlığıma kadar...
Benim için başkalarına farklı davranıp da kendimi başkalarının gözünde çok önemliymişim gibi bir tutum asla sergilemedim çünkü ben bir insandım ve ne olursa olsun lüks yaşamanın benim için zarar teşkil ettiği kanısına vardım. Bu yüzden kendimi her koşula kasıtlı olarak hazırladım yeri gelir kuru bir ekmek bile bulamaz hale gelirsem o zaman hayatımda hemen pes edecek duruma gelmeyeyim diye!
Şimdi de öyle alıştım rahatlığı asla sevmiyorum her işin zor tarafına kaçarım amacım zorlukları yenmek oldu.

[Prenses Isabella]

Kısacası kendi istek ve ihtiyaçlarımdan bilerek ve isteyerek vazgeçtim, aslında insanoğlunun bencillikten kurtulup nefsini yok etmesi gerekmekte diye düşünüyorum. 

[tuana]

sn. Sevil,,direnç olmadan sonsuz Işık'a ulaşılamayacağını anladığınız için sevindim,kendim için de sizin için de,diğerleri için de..biliyorsundur sayıları az da olsa bu şekilde düşünenler sayesinde çok şeylere ulaşıldı bu zamana kadar.  saygılar

[alpacino]

Kısacası kendi istek ve ihtiyaçlarımdan bilerek ve isteyerek vazgeçtim, aslında insanoğlunun bencillikten kurtulup nefsini yok etmesi gerekmekte diye düşünüyorum. 

Saygı Duydum gerçekten. Mükemmel bir felsefe benimsemişsiniz.

[Prenses Isabella]

Çok teşekkür ederim, Sevgili Tuana; böyle düşündüğün için en azından aynı fikirde olduğumuza sevindim, tabiki direnç sağlamak İnsan için çok güzel ve mükemmel olay bunu başarmak daha güzel bana göre!
Bu arada Sayın Alpacino size de teşekkürlerimi sunuyorum.
SAYGILAR_   

[Mozart]

Çevremde bazen ateist olan arkadaşlarım bana söylüyor,
"Bana Tanrı'yı kanıtla inanayım",
"Görmediğim şeye inanmam" vb...

Tabi biraz felsefe falan parçalıyorum ama adamların kalbi, bırakın genel anlamda söylenen taş olmasını, genel olmayan anlamında ki yontulmaya müsait olmayan bir taş haline gelmiş. Direk göster, kanıtla diyorlar.

Geçenlerde yine inanç konusu açıldı ateist bir arkadaşımla, ama kendisi bir kızla beraber, birbirlerini de çok seviyorlar.
Dedim ki , (beraber olduğu kız için) "seni sevdiğine inanmıyorum"
Dedi nasıl dersin falan...
Dedim sevgiye de inanmıyorum, göster bana dedim, kanıtla elle tutucağım, gözle göreceğim, bilimsel olarak kanıtla.
Affalladı, kendine, sevgisine toz da kondurmak istemedi.

Onlar neye inanırsa inansın, niye böyle söylüyorum çünkü ateizmi bir inanış haline getirenler var.

Hepsini seviyorum.
Sevmek İnsan olmaktır.

Ben de, bundan 67 ay evvel şuan beraber olduğum kızı sevmeye başladğımda sorgulamaya başladım, sevgi nedir, kanıtlanabilir mdir? Beni Tanrı'yı düşünmeme sebebiyet verdi, o zaman anladım aradaki bağı. O zamana kadar sadece içi boş şekide inanıyordum Tanrı'ya, o vakitten sonra içimde yaşayarak, sanki içimde ona karşı bir sevgi kası varmış da ben onu geliştirmişim gibi, çok enteresan bir şey.Bazı şeyler ifade edilmez ya, aynen öyle bir durum. Forumun bir yerlerinde yine söylemişimdir, psikolojikmidir bilmem ama beni dinlediğini hissedebiliyorum, onunla konuşuyorum tek taraflı. Bugün biraz duygusalmıyım neyim...

Bugünlerde de illaki kurumsal olarak bir dine tabii olmalımıyımı sorguluyorum, sanki bir dine özellikle inanınca Tanrı'yı bırakıp dine inanıyormuş gibi bir his oluştu içimde, biraz uzun sürecek herhalde, bakalım ilerde ne olur. Önemli olan Tanrı'ya inanışsa bütün dinlerden beni Tanrı'ya yakınlaştıran şeyleri(isim koyamıyorum) uygularım yaparım vb...

[AthenS]

psikolojikmidir bilmem ama beni dinlediğini hissedebiliyorum, onunla konuşuyorum tek taraflı.

Sayın Mozart;

O Herşeyi Zamanında Güzel Yaptı,İnsanların yüreğine sonsuzluk kavramını koydu.Yinede insan Tanrı'nın yaptığı işi başından sonuna dek anlayamaz.
                                                                                                                                                                             Sevgilerimle

[Waldow]

Ateistlerin 2 türlüsü vardır birisi tüm dinleri araştırıp, kutsal kitapları okuyup , kendi akıl süzgecinden geçirirken mantığına ters şeyler bulup dini inançtan ve tanrıdan uzaklaşan. Her şeyin kaotik bir şekilde devam ettiğine inanan. Bunun sonucunda kendi inanmasada inananlara sonsuz bir hoşgörü ile bakabilen iyilikten uzaklaşmayan insan. Biri de sırf baş kaldırı olsun diye ateist olan sonsuz bir tahammülsüzlük içinde olan hiç bir şeyi kabul etmeyen anarşist yapıda olanlar. Asıl sorunda bu 2. tipler yüzünden çıkmaktadır onlar var olan düzene karşıdırlar.

Deistler ise bir yaratan tanrıya inanan ancak yer yüzündeki dinlerin değiştirilmiş olduğunu düşünen inandıkları yaratıcıyı tanımlamadıklarını öne süren insanlardır.

Bu arada bir arkadaşta aleviliği karştırmış konuya hiç ilgisi yok aleviler müslümandır Allah'a ve peygamberi Hz.Muhammed'e inanırlar.

[Burhan]

" Kısacası kendi istek ve ihtiyaçlarımdan bilerek ve isteyerek vazgeçtim, aslında insanoğlunun bencillikten kurtulup nefsini yok etmesi gerekmekte diye düşünüyorum.   "

Bu cümle bir felsefe değildir..

[Prenses Isabella]

" Kısacası kendi istek ve ihtiyaçlarımdan bilerek ve isteyerek vazgeçtim, aslında insanoğlunun bencillikten kurtulup nefsini yok etmesi gerekmekte diye düşünüyorum.   "

Bu cümle bir felsefe değildir..

Bu felsefe degil zaten:) benim dusuncem ancak her insanin kendine gore bir yasam felsefesi vardir. Bazilarimiz oyle yasar, bazilarimiz ise boyle yasar misali .. varlik icinde yokluk cekmek gibi ya da bir tur kendini bazi seylerden kasitli olarak mahrum birakip kendi nefsinle ne derece mucadele edebildigini farketmek icin yapiliyordur kim bilir..

Dedigim gibi hayat her ne kadar zorluklarla dopdolu olsa da onemli olan zorluklarla basedebilmek degil midir Sayin Burhan ? Gucluklerle karsilasildiginda aninda pes etme olayi bazilarimizda cok yaygindir, bazilarimizda ise isi sonuna kadar goturup acaba sonunda ne olacak der gibi hayatla inatlasanlar da vardir, benim gibi biliyor musunuz hayat sana ne kadar cok zor bir sey sunuyorsa bilki ardinda onemli birsey vardir.. bence bunu da anlamak lazim..

Saygilarla,