ADAM OLMAK – 26 (SON)

[ADAM]

BARIŞ


Kreşendo!...

Kitabının bu son bölümünde yazar, başındaki otobiyografiye dönerek burada öğretmeniyle arasındaki sorunun sonucunu veriyor. Şöyle:

Dostlarından biri yazara yazılarında Türkçeyi çok güzel kullandığını söylemiş, bunu nasıl edindiğini sormuş. O da kendini yoklamış... Bu oluşumda, Ortaokuldaki Türkçe öğretmeninin payının olduğunu anlamış. Kendisini bundan ötürü ona borçlu görmüş.

Ancak ta o zamandan bu zamana kadar 25 yıl geçmiş. Buna karşın yazar onu aramaya karar vermiş. Bulmuş da…

Yazarın o 25 yıl önceki öğretmenini arayışı, onu buluşu, onunla ilk karşılaşması nefes kesen bir macera öyküsü gibi… Onunla karşılaşmasını anlatışı ise, kitabın hacim olarak çoğunluğunu kaplayan bölümlerinde anlattıklarıyla çelişkiye düşercesine, çok duygusal bir sahne…

Yazar önce öğretmenine kendisine son görüşmelerinde ne demiş olduğunu anımsatıyor, elini öpüyor sonra da henüz adam olamadığını ama bunun için çalışmayı sürdürdüğünü söylüyor. Böylece öğretmenine borcunu ödemiş olduğunu belirtiyor.

Kitabın başlangıç bölümü ilginçti: sonu da ilginç. Fakat bu ilginçlik bir “otobiyografi” kapsamında. Ortada anlatmış olduklarının bununla bağlantısı yok. Onları niçin anlatmış olduğunu da kitapta söylemiyor. Benin yorumum şöyle:

Kendisine mecazi anlamda olmak üzere adam olmayacağı söylenmiş olan, nitekim tutum ve davranışlarıyla o tarihte öyle görünün bir genç, yaşamı boyunca başından birçok şey gelip geçtikten, birçok şey öğrendikten, öğrendiklerini sindirdikten sonra işte o mecazi anlamdaki adam olmanın yolunu tutuyor. Hatta belki adam oluyor da, bu arada alçak gönüllü olmayı da öğrenmiş bulunduğu içindir ki henüz kendisini adam olmuş saysa da “adam gibi adam olmuş” saymıyor. Fakat umutsuz da değil. Buraya kitabın son satırlarını olduğu gibi aktarmak istiyorum:

İşte şimdi artık “adam” olduğumu duyumsuyordum.
Bundan sonraki hedefimin ne olması gerektiği de billûrlaşmıştı:
Adam gibi adam olmak.
«Olabilir miyim acaba?» diye düşündüm.
Kendi sorumun yanıtını kendim verdim.
Olabilirdim.
Bunun için gerekli olan bir şey vardı:
Adam gibi adam olmayı içtenlikle istemek.
Yeter miydi?
Hayır!
Peki, başka ne yapmak gerekiyordu?
Çalışmak!


Becerebilmiş miyim bilmiyorum ama BİTTİ.

Sevgiler.

[Prenses Isabella]

Elinize, yüreğinize sağlık..

Sürekli çalışmak.. çalışmak için bile çalışmak gereklidir. Çalışan demir pas tutmaz misali.. off atasözlerinden bir türlü kurtulamadım da. .

O yüzden çalışmaya çok önem veririm. Çalışmanın verdiği huzur ve mutluluğu asla bi başka şeye değiştiremem. Hem dünyadaki rolumü oynarım hem de kendimi ileri evrimlere hazırlamak için çabalar dururum, durmak yok bedenimizin elverdiği sürece dakikayı bile değerlendirmek lazım. Çünkü bi daha bölesi bir fırsat elimize zor düşeceği için deyim yerindeyse bugünkü işi yarına bırakmamak gereklidir, tabi bu dünyadayken her türlü zorluk, sıkıntı çekilir sorun değil de önemli olan ilerde, gelecekteki halimize bir yatırım olsun.. yoksa bi şeye yaramaz.. yaramayacağı için de öyle gelmiş böyle gidenlerden olmamak için sürekli çalışmak lazım.. Malum boş oturanı Tanrı bile sevmez Tanrı'nın Hoşgörüsünü kazanmak için de tembellikten uzak durmak en akıllıcası, diye düşünüyorum.

Saygılar.     

[erdal]

sevgili adam, yazılarınızı büyük bir zevk ve merakla okuyor,degerlendiriyor ve pek tabiki  yararlanıyoruz.masonluk konusu geniş ve alabildigince fazla derin bir konu anlaşılan.sizler bizleri aydınlattıgınız için teşekkür ederiz. selamlar.

[Waldow]

Gerçekten çok değerli bir kitapmış keşke bulup okuyabilseydim. Biraz araştırayım bakalım belki kütüphanelerde bulabilirim.

[ADAM]

Sanırım İnkilap Kitabevi şubelerinde bulunuyor. Bulunmazsa da istek üzerine getiriyorlar. Belki on-line satıcılar da sağlayabilir.

[Waldow]

On-line alışverişlere hiç güvenmiyorum. Gerçek ortamlarda yapılan alışverişleri tercih ederim. Kütüphanede bulamazsam kitap evlerine sipariş vermeyi düşünüyorum.